I Change The Boy ~RVD~

~5~

POV Rachel

'Gezellig gehad met Rein?' Emma komt grijnzend naar me toegelopen. 'Hoe weet jij dat?' Zeg ik geschrokken. 'Ik zag jullie gezellig samen fietsen.' Grinnikt ze. 'Oké, maar hou er nu maar je mond over.' Lach ik en ik geef haar een zacht duwtje. Emma lacht mee totdat haar ogen iemand anders vinden. Ik kijk naar de richting en zie Ricardo, 1 van Rein's vrienden, staan. 'Voel ik een fix opkomen?' Lach ik en Emma slaat me tegen m'n arm terwijl ze zich nog steeds focust op Ricardo. 'Nee. Ja, nee, misschien.' Bromt ze. Ik lach en geef haar een duwtje. 'Ga hem fixen dan.' Ze knikt glimlachend en loopt naar Ricardo toe. Glimlachend loop ik naar de les.

Gym, een geweldig vak. Nee, niet dus. Vandaag zouden we gaan hockeyen, iets waar ik goed in was. Nog nooit hadden we hockey gedaan, dus nu kon ik mezelf bewijzen. Ik kleed mezelf om en doe mijn haren in een staart. Ik loop het kleedlokaal uit, die giechelende meiden achterlatend. 'Jongens, meisjes. Vandaag gaan we geen aparte teams voor jongens en meiden maken. Geen ruzie als je niet bij je vriendje of vriendinnetje zit, ik ben niet zo goed in dat zien. Dus van Duivenboden, niet beledigd zijn.' De hele klas begint te lachen. 'Haha grappig meneer.' Bromt Rein. Meneer van Weidenberg begint te lachen. Hij begint de teams op te noemen. 'Lydia gaat bij Demi, Rein gaat samen met Rachel bij Max.' Chagrijnig kijkt Rein voor zich uit. Stiekem begin ik te lachen. Rein geeft Lydia een kus. 'Sorry babe. Volgende keer.' Lydia trekt een pruillipje op en rent naar haar team. Rein kijkt chagrijnig naar mij. 'Je mag maar beter goed zijn, want ik wil geen slecht persoon in mijn team.' Ik rol met mijn ogen. 'Jij denkt dat ik niks kan. Let jij maar eens op.' We beginnen en al snel komt de bal voor mijn neus terecht. Ik begin te rennen en speel hem naar Max. No way, dat ik de bal naar Rein speel. Max schiet hem in het doel en we beginnen te rennen. Rein komt naar me toe gerent. 'Speel die bal naar mij toe. Jij kan niks.' Ik zucht. 'Dat denk jij.' Rein trekt zijn wenkbrauw op. 'Daag je me nu uit?' Ik knik uitdagend. 'Kom maar op dan.' Grijnst Rein. Hij krijgt de bal toegespeelt en al snel ren ik naast hem om hem af te pakken. Uiteindelijk lukt het me en schiet ik hem in het doel. Rein staat met een open mond op een afstand toe te kijken. Ik loop lachend naar hem toe. 'You're turn van Duivenboden.' Grinnik ik. Hij schudt van ongeloof zijn hoofd. 'Dit kan niet.' 'Blijkbaar wel.' Zeg ik schouderophalend. 'Rachel en Rein, dit is geen wedstrijd onder de teams zelf. Ga jullie maar omkleden en samen in de aula zitten. Ik moet jullie spreken na de les.' Zuchtend lopen Rein en ik terug naar de school, omdat ons sportveld wat van de school af was. Om precies te zijn was het een voetbalveld. Rein en ik staken de weg over en liepen de school in. Beide naar onze kleedkamer. Als ik klaar ben met omkleden loop ik naar de aula waar ik mezelf drinken uit de automaat pak en aan een tafel ga zitten. Als Rein me ziet komt hij tegenover me zitten. 'Rachel? Leef je nog?' Geïrriteerd kijk ik op. 'Wat vroeg je?' 'Niks, maar ik vroeg me af of je er nog wel was.' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Natuurlijk ben ik er nog, sukkeltje.' Rein glimlacht moeilijk. Even verdrink ik in zijn ogen, en zo te zien lijkt Rein ook in de mijne te verdrinken. Als mijn telefoon een teken maakt dat ik een Whatsappje binnenkrijg, schrik ik op.
'Melissa: YESS! Ik vroeg dus deze week of ik met de trein naar Eindhoven mocht om jou weer te zien, en het mocht! Ik kan wel alleen op de volgende zaterdag, en dan zou het fijn zijn als ik kon blijven slapen 😁 Ik hoop dat jij of je ouders dat geen probleem vindt, dus als je het weet laat je het mij maar weten! Xoxo Melissa 💗'
Een glimlach vormt zich rond mijn lippen.
'Ik: Natuurlijk zou dat geen probleem zijn! En ja omg, ik kan nu al niet wachten. We gaan er zo een leuk dagje van maken! I love you bby ❤️'
Ik sluit whatsapp af en zucht even. 'Waarom zou meneer Weidenberg ons eigenlijk willen spreken?' Vraagt Rein, en daarna neemt hij een slok van zijn flesje water. Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk, nou uhm, ik weet het eigenlijk niet haha.' Na nog ruim een half uur gewacht te hebben komt meneer van Weidenberg aangelopen. Hij schuift de stoel naast Rein naar achter en gaat zitten. 'Ik wilde even over jullie gedrag tegen elkaar praten.' Rein zucht en rolt meteen zijn ogen. 'Hier ga ik niet naar luisteren. Sorry.' Hij staat op en vervolgt zijn weg naar de kluisjes. Ook ik sta op. 'Sorry, meneer.' Hij knikt en ik loop snel achter Rein aan. 'Rein! Wacht even!' Roep ik en ik ren naar hem toe. Ik duw hem tegen zijn kluisje aan en houd mijn hand tegen zijn borst. 'Waarom liep je opeens weg?' Rein slikt even. 'Ik moet opschieten, want ik moet naar Lydia toe.' Hij haalt mijn hand van zijn borst af en trekt zijn jas aan. Zonder nog een woord te zeggen, vertrekt hij naar de fietsenstalling, mij verbaasd achterlatend.