Μόλις έφτασα σπίτι.
Άλλη μια κουραστική μέρα.
Δεν θα τα καταφέρει.
Είμαι σίγουρη.
Άλλωστε οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από καρκίνο πεθαίνουν.
Πώς όμως θα το αντέξω;
Είμαι εντελώς μόνη, ο πατέρας μου πότε δεν νοιάστικε.
Ούτε καν τώρα.
Πώς μπορεί; Δεκαπέντε χρόνια παντρεμένοι ήταν. Ούτε τώρα δεν νοιάζεται για αυτήν;
- Καλησπέρα γιατρέ.
Γ- Καλησπέρα Ρόουζ
Ρ- Είναι καλύτερα;
Γ- Καμία αλλαγή. Καλό κουράγιο πρέπει να κλείσω.
Ρ- Ναι καληνύχτα σας.
Γ- Καληνύχτα γλυκιά μου.
Έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα για ένα γρήγορο μπάνιο μιας που ήμουν για μια εβδομάδα στο νοσοκομείο με την μητέρα μου και δεν είχα κάνει.
Κάνοντας μπάνιο έβλεπα τα χέρια μου.
Είχα αδυνατήσει. Και οι χαρακιές.
Χμ ακόμα εκεί.
Είμαι τόσο άχρηστη μόνο αυτό ξέρω να κάνω. Μακάρι να ήμουν έστω και λίγο δυνατή.
Μακάρι να μπορούσα να το αντέξω.
Μακάρι να μην ήμουν μόνη σε όλο αυτό.
Όταν τελείωσα το μπάνιο μου κατέβηκα κάτω και έφτιαξα ένα τοστ.
Είχα να φάω από χθες. Κάθισα να δω λίγο τηλεόραση για να μου περάσει η ώρα και να ξεχαστώ.
Το κινητό μου άρχισε να δονήται.
Μήνυμα. Μπορεί να είναι ο γιατρός. Άνοιξα το μήνυμα.
- Ρε μαλάκα, άνοιξε το κινητό.
Τι; Ποιός μου το έστειλε αυτό;
Λάθος μάλλον.
- Μάλλον κάνετε λάθος.
- Μαλάκα Λίαμ κόψε την πλάκα.
- Δεν είμαι ο Λίαμ και έτσι και με ξαναβρύσεις.
- Έλα ρέ μην κοροϊδεύεις έχω να σου πω κάτι σημαντικό.
- Αν το συνεχίσεις θα καλέσω την αστυνομία.
- Γιατί επειδή απλά έστειλα ένα λάθος μήνυμα;
- Ίσως γιατί σου έχω πει αρκετές φορές ότι δεν είμαι αυτός ο Λίαμ και εσύ μου τα έχεις πρίξει;
- Δεν είναι λόγος αυτός.
- Θα πω ότι με παρενοχλείς.
- Εντάξει συγγνώμη. Και ποίος/ά είσαι;
-Τι σε νοιάζει;
- Έλα πες μου.
- Και που ξέρω εγώ ότι δεν είσαι κανάς ανώμαλος, εγκληματίας, βιαστής, ναρκωμανής που θέλει να μου κάνει κακό.
- Αν ήθελα θα σου είχα κάνει ήδη. Τέλος πάντων εμένα με λένε Χάρρυ
- Ρόουζ.
