Louis
Tomlinson
###
Aarzelend ging ik dan toch maar naar hem toe. Ik knielde naast zijn bed neer en trok het deken een stukje weg. Hierdoor kreeg de jongen wat meer lucht en werd zijn ademhaling iets zachter. Althans voor even.
"Alles goed?" vroeg ik voorzichtig, Hij antwoordde niet, het enige wat ik hoorde was het naschokken van zijn huilbui.
"Heb je dat dessert moeten eten?" Een niet zo slimme vraag want nu begon hij terug te snikken.
"Een heel potje." piepte hij en kneep zijn hoofdkussen fijn. Ik aaide medelevend over zijn krullen heen, tot ik een idee kreeg.
"Hoelang is het geleden dat je dat hebt gegeten?" Hij haalde zijn schouders snikkend op.
"Van net toen ik binnenkwam." Ik trok de jongens vlug recht en sleepte hem mee naar de deur.
"Auw. Wat doe je?" piepte hij bang.
"Kom mee." beval ik hem en trok hem mee de gang op. Ik nam hem mee de toiletten binnen en wanneer hij zag waar we waren wist hij wat hij moest doen. Een glimlach verscheen rond zijn lippen, waardoor ik voor het eerst zijn kuiltjes zag verschijnen. Hij liep naar een toilethokje en deed het slot erop. Wanneer ik hem hoorde overgeven keek ik even op de gang of er niemand aan kwam. Gelukkig voor hem was er niemand. Wanneer ik hem hard hoorde hoesten kreeg ik ook de drang te gaan spugen maar ik wist dat ik er toch niet veel zou uitkrijgen. Mijn eten was al te lang in mijn lichaam. Ik nam mijn arm beet en neep erin om de mentale pijn te verzachten in mijn hoofd. Te veel eten.
De krullenbol kwam uit het toilethokje en liep naar de spiegel. Hij schrok even toen hij zichzelf zag. Zijn ogen zaten rood gezwollen en de rest van zijn gezicht zag er ook niet meer zo gezond uit. Er zat spuug in een paar krulletjes en met een doekje probeerde hij het weg te vegen.
"Kom, je neemt beter gewoon een douche."
"Maar het is nog geen eens twee uur." zei hij terwijl we terug naar onze kamer liepen. Ik hield hem stil en drukte hem tegen de muur aan.
"Luister, als je geen douche neemt dan heb je kans dat de opvoeders erachter komen dat je net hebt gespuugd en word je twee uur geïsoleerd! Geloof me, dat wil je niet." Hij knikte snel en ik liet hem los. We liepen onze kamer terug binnen en toen kreeg ik opnieuw een idee.
"Je kan je haren ook wassen hier aan de kraan." Ik wees naar het marmeren bakje aan de muur. De jongen toonde een nieuwe glimlach en al snel had hij zijn bos krullen onder de kraan gestoken. Ik hielp hem wat met de shampoo en in een recordtempo waren de krullen gewassen. Toen hij zijn haren handdoekdroog had gekregen gingen we elk op ons bed zitten.
"Dankje voor daarnet." bloosde hij dankbaar.
"Is niks hoor, ik weet hoe lekker een dessert kan zijn." lachte ik, niet echt gemeend. Een dessert was wel degelijk verschrikkelijk.
"Ik ben euh trouwens Harry." zei de jongen. Leuke naam, en wel passend bij hem.
"Ik ben Louis. Tomlinson." Harry knikte en glimlachte. Ongemakkelijk nam ik er dan maar een boek bij en verdiepte me erin.
Wachtend tot het vreselijke avondmaal.
