The Past H.S

chapter-2

"Και γιατί να σου πω;" Είπε και μου έξαψε περισσότερο την περιέργεια.

"Γιατι σου το ζήτησα." Αυτό το πείσμα του μου θυμίζει εκείνον.

"Και εσύ δίνεις ότι σου ζητάνε;"
Απάντησε ψυθιριστά και έκανε όλο το κορμί μου να ανατριχιάσει. Θέλω τόσο πολύ να πει το όνομα του. Ακόμη και τώρα ελπίζω να είναι αυτός, μετά από τόσα χρόνια μέσα μου εύχομαι να εμφανιστεί μπροστά μου. Απλά για να τον δω, να μυρίσω το μεθυστικό και καταστροφικό άρωμα του, να νιώσω το σώμα του, ύστερα απο όλα αυτά τα χρόνια, γιατί η μόνη απόσταση που μπορώ να αντέξω, έστω για να επιβιώσω είναι αναπνοής.

" Απλά το όνομα σου ζήτησα αν δεν μπορείς να μου το πεις τότε οκ" είπα και ξεκίνησα να προχωράω προς έναν άγνωστο για μένα δρόμο. Δεν ήξερα που πήγαινα απλώς ήθελα να φύγω από το μέρος, που με γέμιζε ψεύτικες ελπίδες. Από ότι κατάλαβα δεν με ακολούθησε. Από τη μία χάρηκα, αλλά από την άλλη ήθελα να με ακολουθήσει, γιατί ίσως αυτό μου έδινε μια ελπίδα.

Μετά από αρκετή ώρα βγήκα στον κεντρικό δρόμο και από εκεί πήρα ένα ταξί που με οδήγησε σπίτι μου. Μπήκα μέσα και κλείδωσα κατευθείαν. Το σπίτι ήταν άδειο και μια ανακατοσούρα κυριαρχούσε στο χώρο, κούτες, χαρτιά και άλλα αδιάφορα αντικείμενα, αλλά ποιος νοιάζεται θα πω στην Άντι να τα μαζέψει, την φίλη μου. Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το παλιό μου. Αυτό ήταν φωτεινό με ωραία θέα από το παράθυρο και ένα μπαλκόνι αρκετά μεγάλο. Ωραία σκέφτηκα αυτό θα είναι το καινούργιο μέρος όπου θα γράφω. Ναι μου αρέσει πολύ να γράφω διάφορα πράγματα, οπώς για παράδειγμα πώς πέρασα τη μέρα μου ή δικές μου ιστορίες με χαρούμενο τέλος. Πάντα αυτό με κάνει να χαλαρώνω και να ξεχνιέμαι από τα προβλήματα της ζωής. Με το γράψιμο είναι σαν να δημιουργώ έναν άλλο κόσμο, που κανείς δεν μπορεί να τον αγγίξει πάρα μόνο εγώ.

Αφού βρήκα τις πιτζάμες που θα φορέσω πήγα στο μπάνιο και γέμισα τη μπανιέρα με νερό. Ύστερα κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και αυτό που αντίκρισα με έκανε να θέλω να ουρλιάξω από απογοήτευση. Τα μάτια μου ήταν κόκκινα από την κούραση, το δέρμα μου ήταν ξηρό και τα μαλλιά μπλεγμένα. Τελικά η ψυχή του ανθρώπου αντανακλά και την εξωτερική του εμφάνιση. Πόση ασχήμια μπορεί να κρύβεται μέσα στον άνθρωπο όμως έτσι;

Έκλεισα το νερό που ήταν έτοιμο να ξεχειλίσει και βούτηξα μέσα, αφού πρώτα είχα βγάλει τα ρούχα μου. Το νερό ήταν τόσο καυτό έτσι ώστε να μπορώ να το νιώθω απαλά στο δέρμα μου. Έτσουζαν υπερβολικά τα χαρακώματα που είχα κάνει χθες και γιαυτό δεν μπορούσα να το απολαύσω . Βγήκα γρήγορα έξω, αφού το νερό είχε κρυώσει. Σκουπίστηκα με μια πετσέτα και μετά πήγα στο δωμάτιο μου, για να ντυθώ. Έκανε πολύ κρύο, αλλά δε με νοιάζει. Άλλωστε δεν με επηρεάζει πια. Το αντίθετο κιόλας το απολαμβάνω. Φόρεσα τα μαύρα εσώρουχα μου και μετά τις πιτζάμες μου. Ένιωσα ένα πόνο στο στομαχι. Μάλλον θα είναι επειδή σήμερα δεν έφαγα τίποτα. Κατέβηκα στην κουζίνα και έφτιαξα να φάω ένα τοστ. Προσπάθησα μα δεν μπόρεσα. Ήταν λες και ήμουν γεμάτη και αν έτρωγα μια μπουκιά όλο το μέσα μου θα έσκαγε. Γιαυτό μου άρεσε να γράφω, γιατί ήταν το μόνο αντικείμενο που αργοπορούσε αυτήν την έκρηξη.