Populair girl

Hoofdstuk 1

Ik woord wakker door de wekker en pak chagrijnig mijn telefoon van me nachtkastje. Snel doe ik hem uit. Ik heb totaal geen zit in school. 'MAM IK VOEL ME NIET LEKKER' schreeuw ik hard naar beneden. Ik hoor voetstappen op de trap ,mijn moeder komt mijn kamer binnen en gaat op de rand van mijn bed zitten. 'Je gaat gewoon naar school en we zien wel hoe het gaat' zegt ze poes lief. Ik weet dat ze me gewoon door heeft dat ik gewoon geen zin in school heb. Ouders zijn zo vermoeiend. Ik kijk haar met een sip gezicht aan maar ze schud haar hoofd. 'Gewoon naar school gaan Sam je kunt het'. ' hmmm' ik druk mijn hoofd in het kussen en sta langzaam op. Ondertussen is mijn moeder al mijn kamer uit gelopen. Ik kijk naar mijn haar en het zit verschrikkelijk. Ik heb totaal geen zin en tijd om nu nog onder de douche te gaan dus probeer zo mooi mogelijk mijn haar aan 2 kanten in te vlechten. Mijn outfit bestaat uit een soort strak donker paars croptop truitje zonder mouwen, een highwaysted zwarte broek en een zwarte bomber jack. Met daaronder nog mijn Adidas superstar schoenen. Mijn make up bestaat uit wat high-lighter wat mascara en ayeliner. Sloom loop ik de trap af en pak mijn boeken en loop naar de keuken. WAT HET IS AL 10 OVER 8 ik ben al bijna te laat. Ik pak snel een broodje en ren de deur uit naar de bus waar mijn beste vriendin al staat te wachten.

'Heey moppie je ziet er echt leuk uit ' Zegt ze nogal entausaist. Niet echt erg maar ben niet echt in de mood daarvoor. Ik blijf stil en zeg niks terug. ' Is er iets ofzo ?, heb ik iets verkeerd gedaan?' Je ziet dat ze gewoon iets verbergt voor mij maar heb geen zin om weer ruzie te maken om iets wat denk ik toch niet zoveel uitmaakt. ' nee nee ben alleen nogal moe, sorry' verontschuldig ik me. De bus komt en we gaan op de stoeltjes zitten. Waarom moet het leven toch moeilijk woorden op dit moment waarom kan het niet als ik 20 ben ofzo. Het ging eerst zo goed. Het leek net een sprookje. Het was ook te mooi om waar te zijn.

'Kom je Sam' ik woord uit me gedachte gehaald door Lisa. ' uhm ja tuurlijk' ik sta op en loop de bus uit. De bus halte is naast de school dus we lopen vrijwel meteen het schoolplein op. Op het school plein zie ik Stef staan met zijn vrienden groepje. Ik mag zijn vrienden niet echt dus probeer ik zo min mogelijk op te vallen zodat Stef me niet zie. 'Babe kom eens hier' shit het is niet gelukt. Weigeren kan ik niet want ben eigenlijk een beetje bang voor mijn eigen vriendje. Is dat normaal?. Langzaam loop ik naar hem toe en ruw trekt hij me tegen zich aan. Hij drukt een kus op mijn wang en gaat verder praten met zijn vrienden. Ik sta er maar bij en zeg niks. Wat moet ik zeggen ze hebben het over meisjes en Stef praat gewoon maar een beetje mee. Het boeit me aan de ene kant eigenlijk niks maar ik vind hem nog wel leuk, denk ik. Ik ben echt opgelucht als de bel gaat. Ik loop naar mijn kluisje en haal wat boeken er uit die ik nodig heb. Als ik mijn kluisje dicht doe krijg ik een appje, ik kijk op mijn telefoon.

Stef: babe kom je vanmiddag na school mee naar mijn huis ❤️

Sam: ja hoor leuk  xx

Net toen ik op verzendt drukte Glee ik uit op de trap en viel naar voren tegen iemand aan. Als ik opkijk dan zie ik dat het een jongen is die ik nog nooit heb gezien. Hij had me tegen gehouden en had een grote grijns op zijn gezicht. Owh daar kan ik zo niet tegen. Ik val altijd op zo'n grijns. 'S-sorry' zeg ik en kijk naar de grond. Het liefst had ik nu zo bitchie gedaan dat hij een hekel aan me zou krijgen. Maar het lukt niet ik ben nu gewoon te verlegen. ' maakt niks uit' zegt hij rustig en duwt me kin een stukje omhoog dat ik in zijn ogen moet kijken. 'Ik ben Jayden en jij bent'. In een keer krijg ik mijn zelfvertrouwen weer terug en zeg ' wat gaat jou dat aan?' 'Sorry hoor ik vraag het maar' en hij begint te lachen. Ik kijk hem met een niet begrijpende blik aan. 'Wat nou?' zeg ik zo arrogant mogelijk. 'Jij bent net zoals de andere bitches op school maar iets zegt me dat je stiekem niet zo bent'. Ik wil doorlopen maar val weer. Tot mijn opluchting val ik niet helemaal want twee sterke armen houden me tegen. Hij zet me rechtop en grijnst weer. 'Sorry sorry ik ben echt onhandig'. Hij grijns alleen maar en loopt weg.