Populair girl

Hoofdstuk 2

Als ik door loop staat daar Lisa op mij te wachten. Ik ben wel het populaire meisje hier op school maar veel echte vrienden heb ik niet. Eigenlijk heb ik er maar twee Lisa en Stef. Iedereen wil wel vriendinnen zijn maar zij willen dat om populair te woorden. 'Wat moest hij van je' vraagt Lisa alsof ik net met een hoopje poep heb gepraat. 'Niks ik viel tegen hem aan en zij sorry'. 'Sins wanneer zeg jij sorry?'. 'Sins nu' zeg ik lichtelijk geïrriteerd. Ze kijkt me met haar wenkbrauwen op getrokken aan. Ik heb nooit echt zo uit het niks tegen haar gedaan.

Ik loop langs haar en loop de klas is alle ogen zijn als gewoonlijk op mij en Lisa gericht. Ik loop zo zelfverzekerd mogelijk naar mijn plek en schenk niemand mijn blik. Rustig leg ik mijn boeken op de tafel.

Ik heb biologie en totaal geen zin om op te letten dus ga ik maar op mijn mobiel zitten. De lerares loopt het lokaal even uit om iets te halen. Lisa tikt me aan en wijst naar het boord.

'Wat is daarmee?' Vraag ik. 'Teken iets ofzo ik wil lachen.' 'Waarom kan je dat niet zelf?' In een keer krijg ik een idee. Als ik het nou wel doe dan woord ik er uit gestuurd en hoef ik niet meer in deze les te zitten. Lisa heeft iets gezegd maar verstond het niet. Ik sta op en loop naar het bord en schrijf er mevrouw de wit is een lelijke hoer en teken er een plaatje van haar bij met enorme billen en een heel strak jurkje.

Net op het moment dat ik weer zit komt mevrouw de wit binnen en kijkt geschrokken naar het bord. 'WIE HEEFT DIT GEDAAN' schreeuwt ze hard door het lokaal. Ze is zo boos dat ik gelijk spijt heb van wat ik heb gedaan. Ik ben te ver gegaan ik krijg hier zoveel problemen mee dat ik rustig op me plek zit en niks zeg. De docent kijkt heel boos mijn kant op zodat ik weet dat ze gewoon wel weet dat ik het heb gedaan. Ze mag me niet bijna geen enkele docent mag mij. Tot mijn verbazing geld dat niet voor mijn mentor.

'Als niemand nu zegt dat hij of zij het heeft gezegd dan moeten jullie allemaal nablijven'. Ik twijfel alleen krijg de tijd er niet voor. 'Mevrouw Sam deed het' zegt Lisa voor ik het toe kan geven. Van binnen ben ik echt boos ze verraadt me gewoon. Mijn beste vriendin. Dat hoort toch niet?

Ik kijk opzij naar haar met een dodelijke blik. Als blikken konden doden was zij als een blok op de grond gevallen en nooit meer opgestaan. 'Bitch' sis ik naar haar. 'Sam ga maar naar de rector'. Ik kijk haar zo arrogant mogelijk aan en blijf zitten. 'NU!!' Schreeuwt ze opeens. Ze is nog nooit zo boos geweest het lijkt gewoon alsof ze elk moment kan ontploffen.

Snel sta ik op pak mijn spullen en loop het lokaal uit. Ik heb gewoon genoeg van mezelf ik wil eigenlijk gewoon mezelf zijn op school dus gewoon een beetje verlegen en aardig. Het is eigenlijk kwellend dat ik zo'n bitch ben maar als ik dat niet doe woord ik gepest. Dat had ik namelijk op de lagere school.

Ik zat elke dag weer opgesloten op mijn kamer. Rustig loop ik naar het kantoortje van de rector en ga op een van de stoelen naast de deur zitten.

'Heey' zegt iemand die uit het niets naast me. Ik schrok eigenlijk wel maar laat het niet merken. 'Hey' zeg ik zacht en kijk op waardoor ik direct in twee prachtige bruine teddybeer ogen kijk.

Ik lijk mee gesleurd te woorden door die ogen. Dot dat ik er nooit meer uit kan. Ik merk op dat ik hem nu wel 10 minuten aangestaard zou moeten hebben of de tijd lijkt zo langzaam te gaan. In ieder geval ik zit hem al een hele tijd aan te staren. Snel kijk ik weer naar beneden.

Ik mag zo niet naar Jayden kijken ik heb een vriendje en daar blijf ik bij. En dat ik er nu over na denk dan is het ook niet goed om met Jayden gezien te woorden voor mijn status hier op school. Zelfs niet als gewoon vrienden.

'Sorry' zeg ik en voel lichte blosjes op mijn wangen komen. Ik kijk op wat ik eigenlijk niet had moeten doen. Hij glimlacht met de liefste glimlach die ik heb gezien. Nee dit kan niet ik ken hem niet eens dit is de tweede keer dat ik hem heb gezien en dit gebeurt al. Nee . Nee ik wil dit niet. Hou er mee op om over hem na te denken.

Ik ben zo erg in gedachten dat ik helemaal vergeet dat hij nog naast me zit mijn nog steeds aankijkend. Weer voel ik blosjes komen en draai me hoofd snel weg. Maar woord meteen door een zachte vinger op mijn kin weer terug geduwd. 'Ik hou er niet van als mensen me niet aankijken terwijl ik een gesprek wil starten'. En boem door die zin woord ik weer terug in de realiteit getrokken. Ik kijk hem arrogant aan wat denk hij hij denkt dat hij beslist of ik hem aan kijk op niet. 'Wie zegt dat ik naar jou mislukte hoofd wil kijken?' Kaats ik terug. Hij schrikt duidelijk en lijkt gered te woorden door de rector die naar buiten komt lopen.

'Wat heb jij nou weer gedaan?' Zucht ze en kijkt me vermoeit aan. Ik kom hier vaker omdat ik echt vaak uit de les woord gestuurd. 'Ik heb iets op het boord geschreven waar mevrouw de wit niet blij mee was maar alsjeblieft bel mijn moeder niet' smeek ik.