Populair girl

Hoofdstuk 3

'Eerst even alle bij gewoon mijn kantoor in' zegt ze vastbesloten. Ze zal wel een plannetje hebben voor een straf voor mij maar wat ik niet snap waarom Jayden mee moet. Ik ga rustig zitten naast Jayden. Hij staart me aan terwijl ik mijn telefoon snel in mijn tas doe en weer geduldig op de rector zit te wachten. Als onze rector zit begint ze te praten. 'Sam ik heb een voorstel voor je, ik bel je ouders niet als jij deze jongen gaat rondleiden en de komende 2 weken helpt met alles zoals de vakken uitleggen. Naar de lokalen enzevoort'. Het duurde even voordat ik het begrijpt. Ik moet dus met hem 2 hele weken omgaan. 'Nee dit woord een hel'. Oeps serieus heb ik dat nou net echt hardop gezegd. 'Sorry sorry mevrouw was niet de bedoeling om hardop te zeggen' ik kijk stiekem 2 seconde opzij en zie dat hij met zijn grijns, waar ik niet tegen kan hij is veel te knap, naar mij kijkt. Nee Sam niet aan denken hij is gewoon weer zo'n kneus die niks om je geeft. Maar wel een hele knappen kneus. Nee stop nu serieus ik heb een vriendje. Ik mag zo niet denken. 'Je heb de keuze of vijf weken nablijven of twee weekjes hem helpen'. Ik blijf voor mij uit staren. Ik heb geen keuze. Mijn ouders woorden woest. 'Okeey ik doe het'. Ik sta gelijk op en loop naar de deur. 'Ho wacht even op Jayden'. Ik rol met mijn ogen en blijf geduldig wachten tot hij bij mij staat. Ik loop het kantoor uit met Jayden achter me aan. 'In welke klas zit je?' Vraag ik geïrriteerd. 'Niet zo chagrijnig babe'. Wacht wat hoor ik dit serieus goed ik voel me gevlijd maar ook wel boos. Aan de ene kant vind ik die aandacht wel leuk maar hij geeft toch niet om me. Hij is net als de rest hij is grijs zwart gekleed met een leren jas. Net als de andere die altijd stoer doen tegenover hun vrienden. Nu ik dit zo denk Stef is ook zo. 'Hallo hoor je me wel?' Jayden kijkt me grijnzend aan. Het duurt even voor ik door heb wat hij vraagt en er weer helemaal bij ben. 'Moet dat dan'. Shit wacht dit is zo dom ik had hem een vraag gesteld. Tuurlijk moet ik dan het antwoord weten. 'Zeg maar niks en geef opnieuw antwoord' zeg ik snel voordat hij ze mond kan open doen. 'Bij jou in de klas' No No No No no dat dat kan niet. Waarom moet mij dit nou weer overkomen. Na een tijdje in de gang op mijn telefoon gezeten te hebben , met daarbij Jayden die me de hele tijd aan staarden, ging de bel. Eindelijk pauze. Snel loop ik naar de vaste plek van mij en Lisa waar Stef al aan het praten is met Lisa. 'Heey' hij merkt me niet eens op en praat gewoon vrolijk verder. Ik ga zitten en woord opgemerkt door Lisa. 'Hi schat, heb je nog problemen gekregen' vraagt ze terwijl ze een beetje voor haar uit staart. 'Nee ik moet alleen 2 weken een nieuwe jongen begeleiden.' 'Wat die Jayden? Hij is zo knap Omg je hebt echt geluk. Hij is veel beter dan Stef'. Ze keek er heel schuldig bij terwijl ze het zij. Stef draaide zich om afwachtend tot ik het antwoord gaf. Zal het zo zijn. 'Nhe ' niet zeker van mijn antwoord. Stef keek me aan met een wenkbrauw omhoog getrokken. En sloeg heel snel een arm om mij heen en gaf een kus op mijn wang. 'Nee toch Sam wij zij op school toch het perfecte koppel?' Zij hij zo zelfverzekerd mogelijk alsof hij zich schaamt voor mij antwoord. 'Ja tuurlijk we zijn voor elkaar bestemd.' Zeg ik terwijl ik een zo lief mogelijke glimlach opzet. Hij geeft me een kus en gaat verder met praten met zijn vrienden. Na 5 min over het leven praten met Lisa kijkt iedereen op naar de deur. Jayden loopt binnen. Iedereen maar dan ook echt iedereen kijkt zijn kant op. Hij loopt zelfverzekerd richting onze tafel. 'Wie is die gast?' Vroeg Stef snel. 'Dat is nou Jayden ik moet hem 2 weken begeleiden'. Van alle kanten hoor je mensen van die dingen fluisteren:
Omg hij is knap
Hij woord de popu jongen van de school
Zulke dingen helemaal gestoord is deze wereld. 'Hai Sam' zegt Jayden en schuift aan. Ik zie Stef ik mijn ooghoek chagrijnig mijn kant op kijken. Jayden probeert mijn aandacht te krijgen door met zijn hand voor mijn hooft te wuiven.' Hallo zonneschijn' ik kijk hem zo geïrriteerd mogelijk aan. Ik heb geen zin om met hem te praten dus geef ik Stef een knuffel. Hij reageert er meteen op en begint met te zoenen. Misschien ben ik wel zielig bezig maar dit is mijn manier om van een jongen af te komen. Ik zie in mijn ooghoek dat hij opstaat en naar een groepje jongens loopt. De rest van de dag ging als gewoonlijk saaie lessen en stomme docenten. Alleen het enige wat anders is is dat Jayden de hele tijd bij me was.