Not really ordinary (The battle is on)

Chapter 3:Explanation

Derion's POV'

Halos padabog kung isinara ang pinto ng maka-pasok ako sa office ko.F*ck! how could she do this to me?. Naniwala ako sa kanya na magbabago na sya pero all this time niloloko nya lang ako.

Halos mapahilot ako sa sentido ko dahil sa sobrang galit.Masama bang ilayo ko sya sa mga bagay na ikapapahamak nya? Ayaw ko lang naman na mauulit na naman ang nangyari noon.

Argh!!!! I don't hate this feelings!! Pakiramdam ko napaka useless ko dahil hindi ko man lang agad nalaman ang totoo.

Drivian's POV'

Wala sa sariling napa-upo ako sa kama ng lumabas sya sa kwarto ko,tila ayaw mag sink in sa utak ko ang mga sinabi nya.

Mas lalo tuloy akong na g-guilty sa tuwing naaalala ko ang mga sinabi nya.

*Flashback*

"F*ck!! "

"I'm sorry-----"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng magsalita ulit sya.

"Do you think maibabalik ng sorry mo ang buhay mo once na may nangyaring masama sayo? "

"Kuya,okay lang naman ako"

"Okay?! paano kung higit pa dyan ang nangyari sayo"

"Kuya naman,eto nga lang ang libangan ko---"

"F*ck it!!! Are you crazy?! Kailan pa naging libangan ang kamatayan"

Halos mapayuko nalang ako sa sinabi nya.

"Bukas na bukas uuwi ka sa pilipinas, whether you like it or not"

He said in a cold tone before he left.

*End of Flashback*

*Kring! *Kring! *

Napalingon ako sa side table ko ng biglang mag ring ang phone ko,hindi ko sana sasagutin to kaya lang ring pa rin ng ring kaya napilitan na akong sagutin ang tawag without looking who's the caller.

"What? "

Cold na tanong ko.

(Hey! ano bang problema at ang tagal mong angatin ha?! )

"Are you going to tell something or your just going to lecture me? "

Walang ganang tanong ko.

(Tsss! gusto ko lang ipaalala sayo na may Death Race bukas sa underground 10 pm kaya huwag mong kalimutan yung laban mo)

Tsss! Buti pa sana kung hindi pa alam ni Kuya ang lahat panigurado walang sala-salitang pupunta ako.

"I'm quit"

(What?! T-teka wait-)

*Toot! *Toot! *Toot! *

I know kahit siya nalilito na ngayon,sino ba naman ang mag aakala na ang isang Devil Crown ay aatras sa isang laban? Kahit rin naman ako hindi parin makapaniwala sa nangyayari.

By the way mag-papakilala muna ako.Drivian Hashlet Draguz is my name,19 years old at ako ang pangalawa sa aming tatlong magkakapatid or should I say kaming dalawa,yeah you heard it ryt 'kami' so definitely may kakambal ako Vivien Acxell Draguz ang pangalan nya at mas matanda lang ako sa kanya ng 14 seconds.Derion Yvan Draguz naman ang pangalan ng kuya ko,he is 22 years old ang tagapag-mana ng Draguz org.

Siguro naman hindi na kayo magtataka kung bakit kami nag-away ng Kuya ko,it's just about my secret ryt? Okay I'm going to explain para hindi kayo malito.

I was 11 years old ng i-train ako ng Dad ko,tinuruan nya ako ng martial arts,judo,at iba pa na may kinalaman sa pakikipag-laban dahil tulad nga ng sabi ko isang Mafia Boss ang Daddy namin kaya habang bata pa kami ay itini-train na nila kami dahil tulad nga ng sabi ng Dad ko.'Hindi sa lahat ng oras may nandyan para protektahan kami'

12 years old ako ng unang beses akong humawak ng kaso.I was really nervous at that time pero naalala ko ang sinabi ni Dad.

'Hindi kita tinuruan para sa wala Drivian"

Kaya mag-mula noon iyon na ang itinanim ko sa utak ko every time na may nilulutas akong kaso. Hanggang sa dumating ang araw na hindi namin inaasahan.