~I didn't want you to change~

Το παρόν σου θυμίζει το παρελθόν..με πολλούς τρόπους!

ΠΑΡΤ 1

Στο σπίτι της οικογένειας Styles λοιπόν η Amelia έπλενε τα πιάτα αφού μόλις είχαν τελειώσει το μεσημεριανό τους γεύμα ενώ η 15χρονη κόρη της Darcy ήταν στο δωματιό της τριγυρνώντας πέρα-δώθε και πόλυ σκεπτική.Κάτι την βάσανιζε,φαινόταν αυτό,και ήθελε πολύ να μιλήσει γι'αυτό σε κάποιον και η μητέρα της είναι το μόνο που εμπιστεύεται όσο τίποτα άλλο.

Darcy:Μαμά!(φώναξε δυνατά)

Amelia:Ναι αγάπη μου!

Darcy:Θέλω να σου μιλήσω...

Amelia:Μισό λεπτό να τελειώσω με τα πιάτα και έρχομαι! 

Η Αmelia συνέχιζει το πλύσιμο και όταν τελειώνει πηγαίνει με γοργά βήματα και την πετσέτα στο χέρι σκουπίζοντας τα χέρια της στο δωμάτιο της κόρης της η οποία ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της.Έτσι προχωράει και κάθεται στο κρεβάτι μαζί της.

Amelia:Darcy,συμβαίνει κάτι είσαι πολύ ανήσυχη(είπε φοβισμένη)

Darcy:Ναι μαμά!Και αφορά το σχολείο..(η Amelia τότε άρχισε να φοβάται ακόμα περίσσοτερο)

Amelia:Θες να το συζητήσουμε;

Darcy:Ναι,γι'αυτό σε φώναξα.Άκου...(σηκώνεται και κάθεται στο κρεβάτι της για να κοιτάει την μητέρα της)είναι ένα παιδί στο σχολείο ο Peter ο οποίος είναι πολύ καλό παιδί και πανέξυπνος.Έχει τον κάλυτερο χαρακτήρα που θα μπορούσε να έχει κανείς αλλά....

Amelia:Αλλά;

Darcy:Είναι πολύ άσχημος!Για να καταλάβεις φοράει μεγάλα γυαλιά,παλιομοδίτικα ρούχα και τα μαλλιά του..είναι εκτός μόδας.Είναι με άλλα λόγια όπως ένα κανονικό όπως ένα κανονικό φυτό. 

Amelia:Ε και;Που είναι το πρόβλημα;(είπε με την υποψία όμως για το ποιό είναι το πρόβλημα)

Darcy:Το πρόβλημα είναι ότι δέχεται bullying από τα άλλα παιδιά.Του μιλάνε,τον σπρώχνουν,τον υποτιμάνε και δεν το αντέχω να το βλέπω αυτό!Δεν του αξίζει...(λέει κατεβάζοντας το κεφάλι της)

Amelia:Darcy..(ανεβάζει το κεφάλι της με το χέρι της)κοιταξέ με(την κοιτάει στα μάτια η Darcy)και κάτι άλλο συμβαίνει σωστά;

Darcy:Αχ μαμά,νομίζω...νομίζω ότι μου αρέσει ο Peter!Είναι τόσο γλυκός,τόσο έξυπνος και καλός παρά τα όσα περνάει και όσα του κάνουν.Είναι άδικο!Κάθε φορά που βλέπω να του συμπεριφέρονται έτσι πονάω κι εγώ μαζί του και μου έρχεται να πάω και να δώσω ένα μάθημα σε αυτά τα παιδιά!(η Amelia τότε θυμήθηκε το παρελθόν της που είχε ξεκινήσει και αυτό κάπως έτσι στηνπρώτη λυκείου)

Amelia:Και γιατί δεν το κάνεις;

Darcy:Τι εννοείς;(λέει κάπως ξαφνιασμένη από αυτό που είπε η μητέρα της και περίεργη να μάθει τι είχε στο μυαλό της)

Amelia:Δείξε τους ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον νοιάζονται και μάλιστα είναι περισσότεροι από αυτόυς που νοιάζονται εκείνους.Θα καταλάβουν ίσως το λάθος τους αλλά και να μην το καταλάβουν εσύ συνέχισε να είσαι στο πλευρό του.Σίγουρα σε χρειάζεται 

Darcy:Ναι ε;Κι εσύ που το ξέρεις;(την κοιτάει με ένα πονηρό βλέμμα)

Amelia:Ξέρω μία ίδια ιστορία με αυτή..που ξεκινούσε κάπως έτσι;

Darcy:Αλήθεια;Αχ μαμά θα μου την πεις σε παρακαλώ...(λεέι κάνοντας puppy eyes)

Amelia:Χαχα!Εντάξει,άκου...όλα ξεκίνησαν όταν...

να συνεχισω;;;