Moving on is not easy as they say, and that is why Xial Gian Bustamante presented himself to be the rebound of Jana Dayne Encarnacion to help her to forget his ex-boyfriend who has cheated on her with her best friend.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 7. "Love On!" Jana's POV
Ang dapat ay magre-review ako ngayon para sa retake exam ko sa Monday pero heto ako ngayon, kasama si Takore at nasa labas. Nandito kami sa train station at naghihinatay sa pagdating ng train papuntang Taft Avenue. Ang sabi niya dadalhin niya ako kung saan ako makakalimot. Saan namang lugar 'yon? Magkaka-amnesia ba ako sa lugar na 'yon para makalimutan ang kahayupan ng mga 'yon?
Dumating na ang tren at pumasok na kami. Pinauna niya pa ako. Pagpasok ko, ang sikip na ng tren at wala nang upuan. Tumalikod ako at pagtalikod ko saktong napaharap ako sa dibdib niya. Tumingala ako at tiningnan siya, nakangiti siya sa akin kaya iniwas ko ang tingin sa kanya. Ang tangkad naman kasi ng Takoreng 'to.
Nang umandar na ang tren bigla akong napa-out of balance mabuti na lang at nakahawakan ako ni Takore sa baywang.
"Mag-ingat ka nga." Aniya at inalalayan akong tumayo. Naghanap naman ako ng mahahawakan pero dahil nga hindi naman ako katangkaran hindi ko maabot 'yong hawakan.
Tumingala ako ulit para tingnan si Takore, sakto namang pagtingin ko ay nakatingin siya sa akin. Nakita ko namang natawa siya at napailing saka kinuha ang kamay ko at inilagay sa braso niyang nakahawak sa hawakan.
"Liit kasi." Rinig ko pang pang-aasar niya. Sinamaan ko siya ng tingin at tinawanan niya lang ako.
Pagbaba namin ng tren sumakay pa kami ng jeep. Habang nasa jeep, panay ang tingin ko sa mga kasakay namin. Nagtataka ako bakit sila nakatingin sa akin. Kinalabit ko si Takore at nagtataka naman niya akong tiningnan.
"Oh? Bakit?" Tanong niya. Inilapit ko sa tainga niya ang bibig ko.
"May dumi ba ako sa mukha?" Bulong ko sa kanya. Inilayo naman niya ang tainga niya sa akin at tiningnan ako sa mukha.
"Wala. Maganda ka naman ah." Bigla akong napanganga sa sinabi niya. Hindi ko tinatanong kung maganda ako. Nang mga oras na 'yon para akong timang na parang naiihi dahil sa sinabi niya. Napasinghap na lang ako at inirapan siya. Narinig ko namang tumawa siya.
"Nagtataka ka ba kung bakit madaming nakatingin sa atin?" Bulong niya sa akin. Nilingon ko naman siya habang salubong ang kilay dahil sa inis sa kanya. Pero ang Takoreng 'to hindi na yata natanggal ang ngiti sa mukha niya, naka-glue na yata ang pagiging smiling face niya.
"Kanina pa, akala ko mga holdaper sila e." Sagot ko. Lumakas naman ang tawa niya. Mas lalo akong nainis sa kanya. Palagi niya akong pinagtatawanan. Kinurot ko siya sa braso para tumigil siya. "Umayos ka nga." Irita kong sabi. Tumigil naman siya sa pagtawa niya.
"Pasensya na, kasi naman ang exaggerated mo mag-isip. At saka wag ka magtaka kung bakit sila nakatingin sa atin." Aniya. Mas lalo naman akong nagtaka.
