SKIPPY!

EEN GEVAARLIJKE BOSRIT

Zara geeft me een rare blik en keert terug naar haar paard. "Sorry dat ik zo droog ben", mompelde ik. "Geeft niet hoor", lacht ze. "Heb je anders zin om met me mee te rijden?" "Ja, zeker, wat ga je doen?" zegt Zara. "Ik ga oefenen voor de eventingwedstrijd in de buurt, 4 maart ga ik meedoen, best spannend want het is m'n eerste wedstrijd" "Wow, veel succes maar ik ga toch eerst een rustig wandelingetje maken, dat is wat Thunder het liefste doet, hij was een Grand Prix dressuurpaard en nu staat hij op rust, maar wees maar zeker hij heeft het nog zeker in zich"

Ik ben eigenlijk nieuwsgierig of dat er een bos is in de buurt...Ik kijk op de kaart en zie het Kluisterbos. Het is 2km van de stal dus dat perfect haalbaar. Met raar voorgevoel vertrek ik naar het bos, waarom weet ik niet. De donkere wolken zijn niet zoals gewoonlijk. Wanneer ik aankom in het bos lijkt het alsof er een storm aankomt, toch besluit ik om 1 toertje te doen...Er liggen allemaal boomstammen over de paadjes van de storm van vorige week, ik spring er een paar keer over tot dat de hel los breekt...

Het begint te stormen en ik ben helemaal in paniek, skip ook. Hij klemt zijn bit tussen zijn tanden zodat ik geen controle over hem heb. Skippy raast er als een gek vandoor, ik ga gewoon mee met zijn bewegingen en laat hem los, hij weet heus wel wat de weg naar huis is. Het regent nu nog meer en in de verte zie ik bliksemschichten uit de lucht vallen, ik spoor mijn pony nog meer aan door velden en bossen, door wegjes en straten. Ik herken deze buurt al dus ben wat meer op mijn gemak. Ik ben kletsnat en skippy ook. Ik bibber zo hard dat ik bijna val. Dravend ga ik de oprijlaan van stal op. Ik zie dat mama, marjan en Zara aan de poort staan.