Friendzone

Κεφάλαιο 4

Καθομουν στο δωματιο μου, δεν ειχα ορεξη να βγω, και ρεμβαζα τα σπιτια απο το μικρο μπαλκονακι. Χτυπησε η πορτα του δωματιου μου. Σηκωθηκα τεμπελικα απο την καρεκλα μου και ανοιξα. Ειδα μπροστα μου τον Αντωνη. Χαμογελασα και του εκανα νοημα με το χερι μου να περασει μεσα.

"Ηθελα να σου ζητησω συγγνωμη για τη συμπεριφορα μου" ειπε με κατεβασμενο βλεμμα

"Δεν πειραζει, εχεις δικιο, ο,τι και να πεις εχεις δικιο" ειπα και τον οδηγησα στο μπαλκονι

"Πες μου σε παρακαλω τι εχει συμβει απο την τελευταια φορα που μιλησαμε;" ειπε 

"Πολλα,παρα πολλα..." ειπα και αρχισα να του λεω ο,τι εχει συμβει μεχρι σημερα

"Δεν το πιστευω οτι εχεις περασει τοσα πολλα και δεν ημουν διπλα σου να σε στηριξω" ειπε κρατωντας μου το χερι

"Δεν πειραζει Αντωνη μου, πες μου εσυ τωρα για σενα" ειπα 

"Λοιπον, εμενα οι γονεις μου ειχαν χωρισει και η μητερα μου τρελαθηκε. Δυστυχως δολοφονησε τον αδερφο μου και τη γυναικα του και αν δεν ειχαμε προλαβει θα δολοφονουσε και τον ανηψιο μου. Εγινε δικαστηριο και ειναι τωρα στη φυλακη για ανθρωποκτονια. Ο πατερας μου με πηρε αρων αρων και με εφερε στην Παρο. Τελειωσα το γυμνασιο και ο πατερας αποφασισε οτι επρεπε να τον βοηθησω στο ψαρεμα και ετσι σταματησα το σχολειο. Εν τω μεταξυ ο γιος του αδερφου μου πεθανε οταν ηταν πολυ μωρο απο λευχαιμια. Δυστυχως δεν μπορεσε να το ξεπερασει. Οσον αφορα εμενα, δεν παντρευτηκα ακομα και δουλευω καποιες φορες στην ταβερνα της θειας μου και καποιες φορες ψαρευω. Μπορει να με ρωτησεις για εκεινο το παιδακι που σου ανοιξε την πορτα. Εκεινος ειναι γιος του ξαδερφου μου του Μανου τον θυμασαι;" ειπε γελωντας

"Αλιμονο πως δεν τον θυμαμαι, εκεινος με ειχε ριξει μεσα στις λασπες την τελευταια μερα του σχολειου, δεν γινεται να το ξεχασω... Ειχα χαλασει ενα πολυ ομορφο φορεμα χαχαχα" ειπα και γω γελωντας

"Προπερσυ πεθανε και ο πατερας μου απο αναρροφηση και ετσι μενω εδω με τον ξαδερφο μου και τον γιο του και προσπαθουμε να τα βγαλουμε περα οπως μπορουμε" ειπε κοιτωντας αμηχανα τα χερια του

"Και δηλαδη μεχρι τωρα δεν εχεις βρει καμια κοπελα που να σε κανει να θελεις να την παντρευτεις;" ρωτησα

"Μπααα, εχω απογοητευτει πολυ απο τις γυναικες, δινεις το 100 %..."

"...και παιρνεις το 0 %" συμπληρωσα

"Ακριβως... με νιωθεις ετσι;" ειπε

"Απολυτα, ουτε εγω εχω βρει κανεναν που να με κανει να τον ερωτευτω" ειπα

"Με παντρευεσαι;" ειπα και γελασε

"Χαχαχαχα, οχι εσυ εισαι φιλος μου" ειπα και γελασαμε δυνατα

"Θελεις να παμε μια βολτα;" ειπε

"Ναι αμε, παμε να μου γνωρισεις το νησι" ειπα χαρουμενα

"Θα ερθω να σε παρω στις 9 οκ;" ειπε και σηκωθηκε να φυγει

"Εγινε θα σε περιμενω" ειπα και τον φιλησα σταυρωτα για να τον ξεπροβοδισω

Εκλεισα την πορτα πισω μου και ερχισα να τσιριζω απο την χαρα μου. Τα βρηκα με τον φιλαρακο μου και θα ανακτησουμε τον παλιο χρονο που χασαμε. Νιωθω πολυ ανακουφισμενη και χαλαρη. Δεν υπαρχει πιο χαρουμενος ανθρωπος απο εμενα αυτη τη στιγμη.

Ντυθηκα, στολιστηκα και κατεβηκα κατω στη ρεσεψιον να τον περιμενω. Ηρθε 9:05, οπως παντα λιγακι αργοπορημενος και μολις τον ειδα αστραψα απο χαρα. Με πηρε και πηγαμε βολτα στην παραλια, μετα πηγαμε φαγαμε σε μια ταβερνα ψαρακι, μετα πηραμε παγωτο και τελικα κατσαμε σε μια ησυχη παραλια με μπυρες και πατατακια. Σαν εφηβοι νιωθαμε. Μιλουσαμε ολο το βραδυ. Ειχαμε ψιλομεθυσει και αρχισαμε τα τραγουδια. Σε καποια φαση ηρθαμε στα πολυ χαη μας.

"Να σου πω κατι;" ειπε ο Αντωνης ετσι οπως ηταν μεθυσμενος

"Τι εναι Αντωνη μου;" ειπα εγω

"Με πληγωσες πολυ *χικ* οταν αρνηθηκες τοτε την προταση γαμου μου" ειπε

"Ποτε καλε;" ειπα γελωντας

"Τοτε κατω απο το πλατανι στο χωριο *χικ χικ*" ειπε

"Αφου ειμαστε φιλοι ρε Αντωνη" ειπα μεθυσμενα

"Δεν θελω να ειμαστε φιλοι" ειπε και ανεβηκε πανω μου ξαπλωνωντας με στην αμμο

Πηρε την μπιρα απο το χερι μου και την ακουμπησε πιο διπλα. Εσκυψε να με φιλησει και εγω εκατσα, δεν αντισταθηκα. Με φιλησε παθιασμενα και με χαιδευε σε ολο μου το σωμα. Οταν με φιλουσε στο λαιμο ανατριχιαζα και δεν ηξερα αν ηταν απο το κρυο η απο τα φιλια του. Σε μια στιγμη αντιληφθηκα τι γινοταν και τον εσπρωξα απο πανω μου. Δεν εφυγα, δεν ηθελα να φυγω. Καθισε διπλα μου και μου ζητησε συγγνωμη. Ειχα μπερδευτει. Ηθελα να συνεχισει αλλα δεν ηθελα να συνεχισει. Καταλαβαινετε το δραμα μου; Δεν ξερω τι θελω. Οταν τον ειδα μετα απο τοσα χρονια, αντικρισα εναν αντρα και οχι ενα παιδι και αυτο ξυπνησε μεσα μου μια φλογα που κοιμοταν πολυ καιρο. Του ζητησα να φυγουμε και εκεινος δεν αρνηθηκε. Με συνοδεψε μεχρι το ξενοδοχειο και μετα εφυγε. Οταν πηγα στο δωματιο μου το στομαχι μου το ενιωθα περιεργο. Οκ, θα το παραδεχτω, μου αρεσε εκεινη η φαση με τον Αντωνη αλλα το θεωρω παραλογο. Ειναι στο friendzone μου και δεν ειμαι σιγουρη αν πρεπει να βγει απο κει. Ενταξει, με πιασατε, τον θελω, τον θελω πολυ αλλα δεν θελω να κανω κατι μαζι του υπο την επιρρεια αλκοολ, θελω να ειμαστε και οι δυο νηφαλιοι. Αχ μακαρι να μην το μετανιωσε αυτο που εκανε. Μακαρι να το επαναλαβει...