Friendzone

Κεφάλαιο 6

Οταν σηκωθηκα απο το κρεβατι δεν βρηκα κανεναν στο σπιτι. Εκανα καφε και πρωινο. Βγηκα στον κηπο και ατενιζα τη θαλασσα καθως μου ερχοντουσαν στο μυαλο στιγμες απο τη χθεσινη νυχτα. Ειναι αστειο που ηρθα στην Παρο για να ξαναβρω τον παλιο μου φιλο και τελικα καταληξαμε friends with benefits. Πρεπει να συζητησω μαζι του τι ειμαστε τελικα. Δεν θα με χαλαγε να ειμαστε κανονικο ζευγαρι. Τον γουσταρω πολυ. 

Χτυπησε το κουδουνι και με ξυπνησε απο τον ληθαργο αναμνησεων. Ανοιξα την πορτα και ειδα μια κοπελα να στεκεται στην πορτα. Ηταν ευπαρουσιαστη μπορω να πω (Οκ κουκλαρα ηταν).

"Ποια εισαι εσυ;" μου ειπε με ξινισμενο υφακι

"Ειμαι παλια φιλη του Αντωνη, εσυ ποια εισαι;" ειπα με το ιδιο υφος

"Εγω ειμαι η κοπελα του, τι κανεις με το πουκαμισο του;" ειπε πιανοντας τον τσαλακωμενο γιακα απειλητικα

"Μου το εδωσε για πυτζαμα εσυ τι ζορι τραβας δηλαδη;" ειπα θυμωμενα

"Εδω ειναι;" ειπε νευριασμενα

"Οχι, στην ταβερνα ειναι ή στο καϊκι, δεν ξερω" ειπα και συμπληρωσα" Να πας να τον βρεις" 

"Αυτο θα κανω!" ειπε και εφυγε

Εκλεισα δυνατα την πορτα πισω της και σταυρωσα τα χερια στο στηθος μου μπροστα. Ειχα θυμωσει παρα πολυ! Δεν το περιμενα οτι ο Αντωνης θα μου εκρυβε οτι ειχε κοπελα. Νιωθω πολυ ηλιθια. Τον πηρα τηλεφωνο.

"Ελα Σοφια μου τι κανεις;" ειπε ο Αντωνης με γλυκια φωνη απο την αλλη γραμμη του τηλεφωνου

"Παλιοψευτη δεν ξερω τι θα κανεις αλλα τωρα που θα ερθει η κοπελα σου να δω τι θα πεις για μενα, βλακα" ειπα και το εκλεισα

Ο Αντωνης με ξαναπηρε πισω καμια δεκαρια φορες ακομα. Δεν το σηκωσα. Μαζεψα τα πραγματα μου και εφυγα απο το σπιτι. Δεν ειχα ιδεα που θα πηγαινα. Η καλυτερη λυση ηταν να παω πισω στη Θεσσαλονικη. Πηγα εβγαλα εισητηριο στο λιμανι και περιμενα να ερθει το πλοιο. Αφησα ενα σημειωμα στο τραπεζι της κουζινας οτι θα εφευγα απο το νησι. Ειχε πολυ αερα και τα πλοια δεν μπορουσαν να σαλπαρουν. Καθισα για λιγο ακομα και μετα πηγα σε ενα γυραδικο να παρω ενα βρωμικο να στανιαρω. Οταν αγχωνομαι και νευριαζω τρωω. 

Ειχαν περασει πολλες ωρες και ειχε ακομα αερα. Εφτασε το βραδακι και τοτε αρχισε να κοπαζει ο αερας και τα πλοια ηταν ετοιμα να φυγουν. Περιμενα στη σειρα αναμεσα σε εκατονταδες τουριστες για να μπω στο πλοιο. Καθως προχωρουσαμε με ρυθμους χελωνας ακουσα απο το μεγαφωνο μια γνωστη φωνη που ελεγε "Σοφιααααα! Σοφια σ'αγαπαω μη φυγεις! Σε θελω διπλα μου συνεχεια, ολο αυτο που εγινε ηταν μια παρεξηγηση, σε παρακαλω μεινε!" και καταλαβα οτι ηταν ο Αντωνης που εκανε καταληψη στα γραφεια των λιμεναρχων και πηρε το μικροφωνο και φωναζε απο την ντουντουκα. Κατεβηκα απο το πλοιο γρηγορα και ακυρωσα το εισητηριο μου. Κρυφτηκα πισω απο καποια φορτηγα και ειδα τον Αντωνη να περιμενει στην εισοδο του λιμενα. 

Πηγα σιγα σιγα και σταθηκα απο πισω του. Εκεινος μολις αντιληφθηκε την παρουσια μου γυρισε και με αγκαλιασε. Οι λιμεναρχες απο τα γραφεια οταν μας ειδαν χειροκροτησαν και ενιωσα λιγο αμηχανα και αβολα. Ο Αντωνης με χαϊδεψε απαλα στον λαιμο και στους ωμους.

"Δεν θα το αντεχα αμα εφευγες" ειπε κοιτωντας με στα ματια

"Τι σημασια εχει; Αφου εσυ ετσι και αλλιως εχεις κοπελα" ειπα και κοιταξα αλλου

"Τωρα μη τρελαθουμε, δεν ειναι κοπελα εκεινη. Εχουμε χωρισει εδω και ποσο καιρο και δεν το εχει χωνεψει ακομα" ειπε

"Και γιατι να σε πιστεψω;" ειπα

"Γιατι με ξερεις τοσα χρονια και εχεις διαπιστωσει οτι ο ανρωπος δεν αλλαζει, ετσι;" ειπε

"Ηθελα να πιστεψω σε κατι μαγικο, σε αυτο που ειχαμε εστω και για μια νυχτα" ειπα σχεδον δακρυζοντας

"Ξερεις τι ειναι μαγικο; Να βλεπεις εναν ανθρωπο μετα απο τοσα χρονια και να νιωθεις για αυτον την ιδια ελξη οπως τοτε που ησασταν παιδια... Αυτο ειναι η μαγεια του ερωτα, με εβαλες στο friendzone και εγω καταφερα να βγω. Με εκανες να σε ερωτευτω και να σε σκεφτομαι καθε μερα, να αγωνιω αν εισαι καλα, να σε ψαχνω και να μην ξερω που βρισκεσαι και να μην ξερει και κανεις... Ειναι γραφτο να ειμαστε μαζι Σοφια, δεν το βλεπεις;" ειπε και συγκινηθηκα παρα πολυ απο τα λογια του

"Αληθεια εισαι ερωτευμενος μαζι μου;" ειπα με λαμπερα ματια

"Περισσοτερο απο ποτε" ειπε και με φιλησε

Εμεινα στο νησι ολο το καλοκαιρι. Μαζι του. Τα πρωινα πηγαιναμε βολτες με το καϊκι και την υπολοιπη μερα τον βοηθουσα στην ταβερνα, αφιλοκερδως φυσικα. Ξαναγυρισα στο σπιτι του και εγινα για εκεινο το καλοκαιρι η νοικοκυρα. Το μονοσιγουρα ειναι οτι ο χαμενος χρονος μας ανακτηθηκε με τον καλυτερο τροπο.