AKEMI'S POV:
"Akane nee-san, nasaan po si Akemi-
"Shush! Parang may kulang sa atin eh! Sino kaya?"
"Hoy tanga! Si Akemi ang tinutukoy mo!"
"Ayan na naman kayo nag-aaway!"
"Tss, so noisy!"
Napabalikwas naman agad ako ng bangon ng may marinig akong nagsisigawan sa labas ng kwarto. Napahiga ulit ako ng marinig ko ang boses nila Akane at Ken. Ke aga-aga nagbabangayan na sila.
Napatingin naman ako sa orasan ng mapagtanto ko na quarter to six na pala. "Ba't gising na sila sa ganitong oras?"takang tanong ko sa sarili ko.
Napatalon naman ako sa gulat, dahilan upang mahulog ako sa kama, ng biglang bumukas yung pinto ng marahan. Kinuha ko lang yung kumot at unan ko mula sa kama bago matulog sa sahig. Pagod ako ngayon dahil tinapos kong lagyan ng icing ang mga cupcakes ko. Sobrang laki na nga ng eyebags ko.
"Akemi!" Bigla namang may naramdaman akong tumapik sa pisnge ko. Tinampal ko lang ang kamay ng taong yun.
'Tss, wake up Akemi!!'
Napapikit naman ako ng mariin ng biglang sumigaw si Hiro through his inner voice. Pero pinabayaan ko lang yun at natulog nalang ulit ako. Naramdaman ko naman na may biglang humila sa kumot at unan ko, dahilan upang mauntog ako sa sahig.
Napabangon naman agad ako bago batukan si Hiro. "Ba't mo ginawa yun?!"tanong ko sa kanya habang hinihimas ang ulo ko na nauntog.
"Hindi ka kasi nagigising."simpleng sabi niya na nakapoker-face.
"Puyat ako ngayon."sabi ko sabay higa sa kama. Naramdaman ko namang tumabi sa akin si Hiro bago bumuntong-hininga.
'Choose Akemi, you want me to wake you up the easy way, or the hard way?'
'Choose yourself'
Narinig ko namang napatawa ng mahina si Hiro. "Well, I choose the hard way."nakangising sabi ni Hiro bago ako hinila mula sa paa dahilan upang mahulog ako sa kama at nauntog ulit. Mas malala lang ngayon.
"Aray ko naman Hiro! Ang sakit nun ha! Gusto mong iuntog ko yang ulo mo sa pader?!" Tumawa lang si Hiro ng sabihin ko yun. "Well it's your fault anyway."nakangising sabi niya. I really want to wipe that freakin' smirk of his smug face.
Inilibot ko lang yun paningin ko. And then a certain object caught my attention. Dahan-dahan ko naman yun kinuha upang hindi mapansin ni Hiro. Ng hindi nakatingin si Hiro ay agad ko naman yun itinapon sa likod ng ulo niya.
"Bull's Eye."nakangiting sabi ko when Hiro suddenly stopped pulling me. Hiro slowly turn around showing off his creepy and scary aura. Oh no! I think I pissed him off!
Agad-agad naman akong tumayo at tatakbo sana ako papunta kila Akane ng bigla akong hinila ni Hiro at isinandal sa pader. Napalunok nalang ako bago tinignan ang sitwasyon ko. Nakatingin ng masama sa akin si Hiro habang ako ay nakakulong sa mga bisig niya.
Hindi na ako makakalabas pa ng buhay! Akala ko pa namang mamatay ako kagaya kay Jose Rizal, namatay upang mailigtas ang buong bansa. Walang dramatic effect ang pagkakamatay ko!
"That. Hurts."matigas na sabi ni Hiro habang nakatingin directly sa mga mata ko.
"S... sorry? Masakit pa ba yung ulo mo?"kinakabahang tanong ko naman kay Hiro.
"Yes, and saying sorry is not enough."
"Eh, anong gusto mo?"tanong ko habang nakatingin sa mga mata niya, na nakatingin sa mga labi ko. Wait, whaaat??
BINABASA MO ANG
Tantei High: Lost Memories
FanfictionFanfic 1|| The mind forgets but the heart remembers. She looses her memories... She forgot who she is... She see's them as strangers.. But they remember her... They still love her... They want her back... Will the Atama Family succeed in retrieving...