Μια απόγονος του El Greco. Ένας Έλληνας σκέτο έργο τέχνης. Ένα μέρος φτιαγμένο για την τέχνη και μόνο. Ένας έρωτας καμβάς. Μια αγάπη πίνακας. Μουντός είτε ζωηρός. Δεν έχει καμία σημασία. Εξάλλου θαυμάζουμε και τα πιο θλιβερά έργα αν ειναι φτιαγμένα...
Ροζάριο Βγάζω τα τελευταία πράγματα απο τις κούτες μου και τα τακτοποιώ στο σπίτι. Στο καινούριο κατα δικό ΜΟΥ σπίτι. Καλά ίσως να μην ειναι καινούριο ηλικιακά αλλα εμένα μου κάνει. Ειναι ένα μικρό διαμέρισμα στο οποίο έμενε η οικογένεια μου αιώνες πριν. Κυριολεκτικά. Φυσικά και οι γονείς μου φρόντισαν για την πλήρη αναστήλωση και διατήρηση του ώστε να γίνει ξανά κατοικήσιμο. Ανοίγω τις κουρτίνες και έπειτα τα πατζούρια που βρίσκονται στο δωμάτιο μου. Ολόκληρο σχεδόν το Τολεδο απλώνετε μπροστά μου,επιβλητικό και μαγευτικό οπως πάντα άλλωστε. Ο ήλιος λάμπει και κανένα ίχνος σύννεφου δεν φαίνεται. Μια υπέροχη μέρα για να ξεκινήσω την φοιτητική μου ζωή. Παίρνω μια βαθειά εισπνοή και αφήνω τον καθαρό αέρα της παλιάς πόλης του Τολεδο να ταξιδέψει μέχρι τα πνευμόνια μου. Έχω τοσο πολλά να κάνω σε αυτό το μέρος που δεν ξέρω απο που να αρχίσω. Ίσως τελικά ένα γρήγορο κρύο ντουζ να είναι αυτό που χρειάζομαι. Το μπάνιο δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Μια ικανοποιητική μπανιέρα με ενσωματωμένο ντουζ, ένας νιπτήρας με ντουλαπάκι και μια λεκάνη. Έχει λευκά πλακάκια ολόγυρα και ένα απαλό γαλάζιο χρώμα στο πάτωμα. Απλό και άνετο. Ανοίγω το νερό και μπαίνω κάτω απο το ντουζ πριν προλάβει να ζεσταθεί. Δεν ειμαι τρελή ή κάτι τέτοιο απλα ειναι ακόμη τέλη Αυγούστου και η ζέστη έξω δεν επιτρέπει το καυτό νερό. Τρίβω γρήγορα το σώμα μου και ξεπλένω τα μαλλιά μου. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Βγαίνω απο το μπάνιο μεσα στην γαλάζια πετσέτα μου. Και τώρα το δύσκολο κομμάτι. Τι πρέπει να βάλω για την πρώτη μου βόλτα; Έχει ζέστη όποτε τείνω προς τα καλοκαιρινά φορέματα μου. Μετά απο δέκα λεπτά βαθειάς σκέψης και διαλογισμού καταλήγω σε ένα λευκό φόρεμα απο δαντέλα μια παλάμη πάνω απο το γόνατο,ίσως και λιγο λιγότερο. Το συνδυάζω με την καφέ μεσάτη ζώνη μου και τις καφέ χαμηλές πλατφόρμες μου. Ένα μακιγιάζ σε γήινες αποχρώσεις και η καφέ μου τσάντα. Κοιτάζω το είδωλο μου στον ολόσωμο καθρέφτη και κάνω μια στροφή γύρο απο τον εαυτό μου γελώντας. Αρπάζω το κινητό μου και κάνω μια κλήση στην Δωρθε, την κολλητή μου, όσο κλειδώνω την κεντρική πόρτα. Η Δωρθε ειναι απο τα άτομα που πραγματικά έχω μεσα στην καρδιά μου.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
