Toledo

By night

Ροζάριο
Η ώρα ειναι 6 τι πρωί και δεν ξέρω γιατι ξύπνησα τοσο νωρίς. Ίσως απο τον ενθουσιασμό μου. Ίσως επειδή απλα ειμαι ηλίθια. Αφήνω την λευκή νυχτικιά μου να πέσει κάτω και μπαίνω κάτω απο το νερό. Σχεδόν παγωμένο πέφτει πάνω μου. Ότι χρειαζόμουν για να ξυπνήσω. Φυσικά και έχω βρει ακριβώς τι θα φορέσω σήμερα. Όποτε έχω 1 ώρα ελεύθερη. Τυλίγομαι με μια πετσέτα και μπαίνω στην κουζίνα. Ένας μικρός χώρος τον οποίο οι γονείς μου διαμόρφωσαν τελείως απο την αρχή.

Βάζω καφε στην καφετιέρα και όσο περιμένω φτιάχνω μια πράσινη σαλάτα. Γενικά δεν προσέχω πολύ το τι τρώω γιατι έχω καλό μεταβολισμό απλα σήμερα δεν θέλω να φαίνομαι φουσκωμένη. Μέχρι να τελειώσω το πρωινό μου έχει πάει 7. Τέλεια! Και τώρα τι κάνω άλλη μισή ώρα; Αποφασίζω να ετοιμαστώ και μετά να δω πόση ώρα μου απομένει. Τα λευκά εσώρουχα μου για αρχή. Ένα skinny τζιν άσπρο. Μια ριχτή μπλούζα μπλε του πάγου. Τα λευκά cross τακούνια μου. Όλα διαλεγμένα καιρο πριν μόνο για την σημερινή μέρα. Σηκώνω τα κάστανα μαλλιά μου σε έναν προσεγμένο ψηλό κότσο και απλώνω μια απαλή στρώση make up στο πρώσωπο μου. Μια γαλάζια σκιά απλα για να δώσω λιγο χρώμα και λίγη μάσκαρα μιας και οι βλεφαρίδες μου ειναι μεγάλες απο φυσικό τους. Την καφε καλοκαιρινή μου τσάντα, την οποία έχω ετοιμάσει πλήρως παρακαλώ, και όλα ειναι στην θέση  τους. Με την Δωρ δώσαμε ραντεβού έξω απο την σχολή στις 9 παρά. Αυτό σημαίνει ότι έχω μισή ώρα στην διάθεση μου. Τελικά καταλήγω να γυρίζω στους δρόμους του Τολεδο απολαμβάνοντας την πρωινή του ζωντάνια. Λιγο μετά τις 8:30 ειμαι έξω απο το επιβλητικό αλλα συνάμα καταπληκτικό κτήριο την σχολής μου.