Need the most

Chapter 2 : Awful Nightmare

It all started nuong month ng March 2010...

I was on my graduating year sa N.E.H.S (Nueva Ecija High School)

2010 was an exciting yet painful year for me.

Eto kasi yung year na nakikala ko ang tao minahal ko ng subra pero ginago lang ako.

I never thought that I would be blind by his sweetness and charm.

Pero wala ei..... Yun ang nangyari ei.....

(Gabi nung March 29, 2010)

"Grabe na talaga to huh. Tanda ko na wala paren nagkakagusto sken.

Siguro nga panget ako.

Hindi ako girlfriend material kasi I'm one of the boys. (Halos lahat kasi boys close friends ko)

Lord, tatanda na ako dalaga? Wag naman gusto ko magkaroon ng sarili ko pamilya in 7 years."

Kinuha ko ang laptop ko para icheck ang Facebook ko.

Then I signed in sa yahoo messenger ko.

Almost 5 minutes ako nakatingin sa mga online friends ko and asking myself, 'Why aren't they chatting with me? Ganun ba ako ka boring??'

God, bahala na huh. Kelangan siguro ako yung gumawa ng first move. Sige!

Kung sino guy na nakaonline dito sa YM ko I'll messege him....

Panget man o hindi - close friend ko man o hindi...

PAPATUSIN KO NA!!!!!!

Kelangan na buhayin katawan ko lupa....

DANIEL MENDOZA

Siya. Siya. Siya.

Si Daniel Mendoza ang lalaki na napagtripan ko ng gabi iyun.

Althea : Hi

................................

Kinakabahan ako. Di ko kasi alam kung sasagot siya ei.

Daniel is typing

OMG!!!!

Daniel : Hello :)

'Grabe! Totoo ba to? Nag reply siya...Hello daw!!!!!

And take note may smiling face paaah...

Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!'

And dahil sa simpleng 'Hi' ei naging close kame..Super!

Lagi kame nagkikita.

Lagi niya ako niyayaya sa basketball games niya kasi ako daw inspiration niya!

Lagi magkausap sa cellphone at pati sa landline sa bahay tumatawag din siya.

Facebook.

YM.

Sinusundo ako sa school.

OO napakalaki ipinagbago ng buhay ko when I met him.

Halos umikot ang buhay namin sa isa't isa..

Pero...

Pero hindi ko na malayan na sa lahat ng magandang bagay na nangyari sakin ei mababale wala lang pala.....

Tumagal kami ng 2 years.

Hindi ako sure kung yung sa 2 years na yun ei totoo siya.

Dami ko naririnig sa mga friends ko about pagtataksil niya pero di ako nakinig...

Nabulag ako.

Nabulag ako sa pagmamahal na akala ko ei totoo.

'Friends nga kame. Anu pa ba kelangan ko i-explain sayo.

Sino ba mas paniniwalaan mo ako o sila mga kaibigan mo?

Ni hindi ka na nga nila tinatawagan ei. Tatawag lang sila pag may kelangan.

Ako never kita iniwan.' pagalit na pagtatanggol sa sarili.

'Sorry na bhe. Pasensiya na.

I just wanna make sure lang naman ei.

Sorry na......

OO bhe, hindi mo ako iniwan and never rin kita iiwan kasi mahal na mahal kita!' sagot ko sa kanya.

Paano ba naman ako tatawagan ng mga friends ko ei sumama na loob nila sakin lalong lalo na si AJ.

'Althea tanga ka ba? Inuuto ka na ng boyfriend mo yan ei tuloy pa rin ang pag kakagaga mo sa kanya? Alam mo naman di ba. Alam mo naman kung anu lang habol niya sayo diba?? Wag ka nga! Umayos ka! Kundi isusumbong kita sa parents mo!' sigaw ni AJ sa akin.

'Bhes, wag ka naman ganan. Hindi niya yun kaya gawin sakin nun. Mahal nia ako!' umiiyak na sagot ko kay AJ.

Nag - away kame.

Hindi kame nag kibuan ng bestfriend ko for almost 1 month.

At dun sa isang buwan na yun, dun ko napatunayan na Tama siya.

Tama na niloloko lang ako ni Daniel.

'Gago ka! Tinalikoran ko lahat ng kaibigan ko. Lalo na bestfriend ko. Pati nga pamilya ko sinusuway ko na ei. Para lang sayo. Tapos ito?

Eto lang gagawin mo hayop ka. Lintik naman Daniel, binigay ko sayo lahat lahat pati kaluluwa ko gas lolokohin mo lang ako. Akala ko ba mahal mo ko?'

'Im sorry. I'm really sorry. But I can't love you anymore. I don't want you in my life.

I got to be honest with you, Tama ang bestfriend mo.

Ginamit lang kita.....'

At duon, duon sa tatlong huling salita na narinig ko sa kanya Gumuho ang buhay ko.

Ang sakit.

Ayaw ko tanggapin pero hindi ei.

Ginamit niya lang ako.

Subra sakit na nangyari iyon. Hindi ko akalain na mangyayari iyun sa akin.

Bumagsak ako. Bumagsak ang buhay ko ng dahil sa pangyayari iyon.

Ni hindi ko na kaya pang mabuhay ng panahon na iyon.

Wala ei. Ang sakit!

Vote.

Comment.

Please.

To be continued............ :D