Secret Princess Life

13. Diepste wens

Ik krijg weer een brief van mijn moeder. Wat is mijn moeder toch een doordrammer! Ze wil zeker weten dat ik op míjn verjaardag met háár afspreek, wat ik dus helemaal niet wil! Het is al erg genoeg dat ik mijn gsm kwijt ben met de enige foto van haar, maar ik laat mijn verjaardag niet verpesten!

Wat is er zo belangrijk dat ze die dag wilt verpesten? Ik denk dat ik wel een beetje op haar lijk, want ze weet precies hoe ze me nieuwsgierig kan maken. Mijn vriendinnen lopen naast mij en kijken me met begrijpvolle blikken aan. Wat houd ik toch van ze. Ik trek ze in een groepsknuffel waar ze verbaasd aan meedoen. "Is mijn reactie zo raar dat jullie niet meer kunnen knuffelen?" vraag ik. Daarop beginnen ze me alle drie te pletten als een sandwich. "Stop!" roep ik, maar ze blijven doordoen. Gelukkig zijn ze na een tijdje uitgeknuffeld.

Later die dag ben ik helemaal stressed-out, omdat de zangwedstrijd in de avond is. Ik ben helemaal op van de zenuwen en Devina zit me in de klas grijnzend aan te staren samen met haar nieuwe volger: Hannah. "Je moet je niet zo laten intimideren door Devina" fluistert Emily tijdens Engels. "Zij is misschien de prinses van deze school, maar jij van een fucking eiland!" Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht."Je hebt helemaal gelijk." "Natuurlijk heb ik gelijk. Ik heb altijd gelijk." zegt ze met een zelfvoldane glimlach. Ze zwiept met haar ene hand haar haren naar achter waardoor ik in lachen uitbarst. De leerkracht kijkt ons streng aan, waardoor Emily zich terug verstopt achter haar haren. Als ze op de kamer is of met de groep is ze open, maar anders verstopt ze zich. Dat is best jammer, want ze is echt slim. Ze durft gewoon nooit haar hand op te steken. Echt nooit heeft ze dat al gedaan en we zijn nu al, ik weet niet twintig februari? Wow, ik leef al zes dagen zonder gsm! Dat is een record. Het is dus ook zes dagen geleden dat ik Brooklyn Boy in levende lijve heb gezien. En glimlach verschijnt op mijn lippen als ik aan hem denk. "Juffrouw Queen, aangezien u het allemaal zo grappig vindt, kunt u het antwoord geven op deze vraag. What do you want the most in the whole world?" Wilde zij nu serieus dat ik even met heel de klas deel wat ik het liefste wil in de hele wereld? Ik staar haar met open mond aan.

Brooklyn Boy pov

Ze staat daar met haar mond vol tanden naar de leerkracht te staren alsof ze haar zonet ter dood heeft veroordeelt. "Euhm... I don't know, I think that I just want a...a... mother" Mother zucht ze eruit en staart naar de grond. "Het spijt me voor deze ongemakkelijke vraag, Juffrouw Queen. Als u wilt mag u naar uw kamer gaan, Emily zal meegaan." De leerkracht heeft zo te zien wel spijt van de vraag. Haastig verlaten Emily en Daphne het lokaal. Ik zie voor ze de deur sluit, dat Daphne huilt. Meteen steek ik mijn hand in de lucht. "Ja? Wat is er?" vraagt ze. "Mag ik naar het toilet?" vraag ik. Ze knikt en gaat bij haar bureau staan. Ik moet helemaal niet naar het toilet, maar volg Daphne en Emily op de voet naar hun kamer. Ik hoor hun gesprek. "Oh, Emily het is vreselijk! Ze liet me mijn diepste wens zeggen voor de hele klas!" "Ik weet het, het is afschuwelijk." zegt Emily en legt een arm rond Daphne's schouder. "En het ergste heb ik je nog niet gezegd! Ik ben mijn gsm kwijt waarop mijn enige foto staat met mijn moeder!" Als ze deze woorden uitspreekt, blijf ik in schok staan. Daphne heeft het waarschijnlijk gehoord, want ze draait zich om en ziet me met een schok staan.

Hayy!! Ik had gisterenavond opeens zoveel inspiratie dat ik maar bleef schrijven tot 12u! *.* Daarom is het zo'n vroege update. -,- Even over het verhaal...
Mystic Girl weet nu wie Brooklyn Boy is, maar de grote vraag blijft nog altijd: Wie is Brooklyn Boy? Dat zal voorlopig nog wel even geheim blijven. ^.^ (hoop ik) En arme Daphne toch, ze moest voor heel de klas zeggen dat ze geen moeder heeft!

XxXAstridXxX