Η καινούργια

Κεφαλαιο 3: Παίρνωντας εκδικηση!!!

Ημουν αναποφασιστος. Δεν ηξερα τι να κανω. Κατεβηκα στο λιμανι...Ειχε ψυχρα εκεινη την μερα...Επρεπε καπως να ξυπνησω...Ανεβηκα σε ενα μικρο λοφακι πηρα φορα και επεσα στην θαλασσα με τα ρουχα...Μεγα λαθος! Φορουσα πουκαμισο...Τραβηξε νερο το πουκαμισο με συνεπεια να ειναι πολυ βαρυ και εγω να το βγαλω...Βγηκα στην στερια. Εσταζα ολοκληρος. Πηγα στο μερος που συχναζε η Ελλη...Την περιμενα! Μετα απο λιγα λεπτα ηρθε...Συνεπης στην ωρα της...Δεν ηταν ομως μονη. Φουντωσα εκεινη την ωρα...Ειχε ερθει και ο Μαριος...Επρεπε να το ειχα φανταστει οτι δεν θα την αφηνε ησυχη τοσο ευκολα...Κατι ηθελε απο αυτην! Ηταν φιλος μου και τον ηξερα καλα... Συγουρα οχι να κανουν απλως παρεα... Επρεπε κατι να κανω για να μαθω...Επρεπε να του το παιξω φιλος...(Εγω πλεων τον μισουσα...Αυτος ομως δεν το ηξερε)...

Πηρα υφος και πλησιασα...Πρωτος με ειδε ο Μαριος...Μου απλωσε το χερι για να με χαιρετησει...Ανταποδωσα...Ηθελα να τον σκοτωσω...Κρατηθικα! Λιγο αργοτερα με ειδε και η Ελλη!...Ειπε ενα ξερο "γεια" που εκρυβε την λεξη "δειλος" απο πισω... Αρχισαμε να μιλαμε:

~(Μ)ανος (Ε)λλη (Ο)ρφεας(εγω)~

Ο : Λοιπον τι γινετε καλα; Πως και μονοι σας;

Μ : Εεεε λοιπον... Ειπαμε να ερθουμε μια βολτα οι δυο μας...Μονοι μας... Να δουμε το ηλιοβασιλεμα και μετα ΒΛΕΠΟΥΜΕ...

(Εκατσα απεναντι απο την Ελλη)

Ο : Αααα ωστε μονοι... Να δειτε το ηλιοβασιλεμα... Και για πες Ελλη τι θα κανετε μετα;

Ε : Λεγαμε να παμε να "παιξουμε" μπουκαλα... Με κατι φιλους ... Αλλα εσυ σιγουρα θα εχεις βρει κατι καλυτερο να κανεις Ορφεα... Κανονισατε ραντεβουδακι με τον Αποστολη;

Μ : Α ναι Ορφεα...Τι επαθες εχθ-...

(Τον διεκοψα)

Ο :Τι εννοεις Ελλη; Εσενα δεν σου αρεσε το γλωσσοφιλο απο τον Μανο και θελεις να ξαναπαιξεις μπουκαλα;...Αυτη την φορα ποιον θα φιλησεις; Τον Νικο ή κανεναν περαστικο;

Μ : ΟΡΦ-

(Τον διεκοψε η Ελλη)

Σηκωθηκε επανω και με ενα απειλητικο υφος αρχισε να μου τα ψελνει...Αυτη την φορα το χρωμα των ματιων της ειχε σκουρινει πολυ...

Ε : Ακου να σου πω ασεβη...Τι εχεις μαζι μου; Σου εκανα κατι; Και να σου εκανα κατι δεν με νοιαζει...Και τι συμπεριφορα ηταν αυτη εχθες;

Μ : Αυτο ηθελ-

(Τον διακοψαμε και οι δυο)

Ο : Η δικη μου η συμπεριφορα σε πειραξε; Εσυ δεν ενιωσες ντροπη οταν σε ερπαξε αυτο εδω το βλαμμενο και αρχισε να σε φιλαει; Και δεν εκανες τιποτα... Απλα το ευχαριστηθικες...

Ε : Εσενα τι σε νοιαζει τι εκανα και τι ενιωσα εγω ; Δεν εισαι ουτε αδερφος ουτε ο πατερας μου για να μου πεις τι να κανω...

Ο : Δυστηχως... Γιατι ο πατερας σου δεν σε συμμαζευει... Σε εχει αφησει ελευθερη...

(Ηταν πολυ θυμωμενη...Ηθελα να την τρολαρω... Ηρθε κοντα μου...Και με περυελουσε με την μπυρα που κρατουσε στα χερια της. Μετα μου εδωσε και χαστουκι! Ενιωσα υπεροχα οταν αυτο το βελουδινο χερι ακουμπησε το προσωπο μου... )Ομως ειχα θυμωσει... Ειχα θυμωσει πολυ...Ειχα θυμωσει παρα πολυ... Εξαιρετικα πολυ μαζι της... Την επιασα βιαια με μια δοση αγαπης και αυτη μου ειπε <<Τι κανεις , τρελαθηκες ; Μην με ακουμπας...>> Μα εγω δεν ακουγα τιποτα... Κοιταξε απεγνωσμενη τον Μαριο...Σαν να του ζητουσε βοηθεια... Αυτος δεν εκανε τιποτα...Ειχε μινει σε σταση " what a fuck ?" ... Μου ειπε με ενα βλεμμα υποτιμησης<<Και τωρα , τι , δειλε; Τ ι θα μου κανεις;>> Την αγριοκοιταξα...<<Μην με ξαναπεις δειλο...Τωρα θα δεις...>> Της ειπα... Την αρπαξα και την εβαλα πανω στην πλατη μου... Με χτυπουσε αλλα εγω δεν καταλαβαινα τιποτα...Με εβριζε ... Και τι δεν μου ειπε...Την πηγα σε ενα λοφακι...Την κατεβασα και την κοιταξα στα ματια! Αυτα τα ματια της...Ειχαν ηρεμισει και ειχαν ερθει στην αρχικη τους μορφη!<<Και τωρα τι; Θα με ριξεις στην θαλασσα; Δεν θα το κανεις...Δεν μπορεις να το κανεις>> . <<Προκαλεις την τυχη σου ειπα>> .<<Ασε μας αγορακι μου...Θελω να φυγω ...Με περιμενουν..>> . <<Δεν ειμαι αγορακι σου>> . <<Αυτο ελυπε>> Μου ειπε... Θολωσα...Δεν ηξερα τι εκανα...Την πηρα αγκαλια και της ειπα: <<Ωστε αγορακι>>...<<Ναι αγορακι..Ασε με κατω κοπανε...>> <<Πεστω αλλη μια φορα αυτο και θα σε ριξω μεσα στην θαλασσα>>...<<Δεν θα τολμησεις , ΚΟΠΑΝΕ...>> <<Δεν με ξερεις καλα...>> Της ειπα..Την πηρα στα χερια μου , την κοιταξα με ενα υφος <<Μην λες πολλα>> και την εριξα στην θαλασσα...Αυτη αρχισε να φωναζει...Την λυπηθικα...Επεσα και εγω μεσα...Την πηρα αγκαλια και την τραβιξα εξω... Την αφησα στην αμμο και εφυγα... Μετα απο λιγο βρηκα τον Μαριο... Του ειπα να μην ρωτησει πολλα και του εδειξα το μερος που την ειχα αφησει... <<Βγαλε την μπλουζα σου και δωσε της το πιο γλυκο φιλι στον κοσμο>>του ειπα ...

Εφυγα...Την αφησα μονη και εφυγα...Επρεπε να ειχα φυγει; Μαλλον ,ναι...