Δεν ηξερα απο που να αρχισω! Επρεπε να παω σε στεκια που συχναζε!!! ΠΟΥ ομως; Θα κατεβαινα στο λιμανι να την ψαξω...Τι τρελα ειχε κανει ; Δεν επρεπε να ηταν μονη της εξω τετοια ωρα! Αλλα θα την εβρισκα... Και δεν θα ειχαμε καλα ξεμπερδεματα.
Κατεβηκα στο λιμανι... Δεν εβλεπα κανεναν... Πηρα την Αννα τηλεφωνο αλλα το ειχε κλειστο...Περπατουσα ακουγωντας το θρόισμα των φυλλων και τα κυματα να σκανε στην στερια...Την σκεφτομουνα και τοσο φουντωνα μεσα μου! Δεν ηξερα τι να κανω.
Μπηκα στην μηχανη και πηγα στο εκκλησακι της Παναγιας. Η εκκλησια ηταν διπλα απο την θαλασσα οποτε κατεβηκα ! Εβγαλα τα ρουχα και επεσα για μια βουτια!!! Επρεπε να ξυπνησω και γρηγορα...Βγηκα εξω και εκατσα στην αμμο... Ειδα μια γυναικία φυγουρα να ερχετε προς το μερος μου...Εκατσε διπλα μου...Ηταν η ξανθια κοπελα που ειχα δει πριν στο περιπτερο...Με ακουμπησε απαλα στην πλατη και μου εδωσε ενα τσιγαρο:
-Σιγουρα το χρειαζεσε περισσοτερο απο εμενα αυτο το τσιγαρο , μου ειπε...
-Οχι ευχαριστω ,της αποκριθικα...
-Το ονομα σου;
-Δεν μηλαω σε αγνωστες ,της ειπα παιχνιδιαρικα...
-Stef ...χαρηκα , μου ειπε...
- Ορφεας...
-Λοιπον Ορφεα...Τι σε φερνει απο εδω;
-Ειδα φως και μπηκα..Εσυ;
-Εγω ραντεβουδακι με το λαθος προσωπο...Και την λαθος στιγμη , μου απαντησε με λυπημεμενο υφος...
-Γιατι λαθος στιγμη;
-Εεεε σημερα εδω ερχωνται μονο οι λυπημενοι... Εσυ... Ενας αλλος...Μια αλλη κοπελα ας πουμε εκλαιγε λιγο πιο κατω...
-Και πως ηταν η κοπελα;
-Μελαχρινη με πρασινα ματια...Της εδωσα ενα χαρτομαντηλο και μου συστηθικε...
-Και πως την λενε; Θυμασαι;
-Νομιζω Ελλη...Αν ακουσα καλα...
-Και ειναι ακομα εκει;
-Ναι..Αλλα εσυ γιατι νοιαζεσε;
-Θα τα πουμε καποια αλλη στιγμη Stef... Παρε το τηλεφωνο μου 69********* για να κλεισουμε τιποτα..Τωρα πρεπει να φυγω...
-Μα...
Σηκωθηκα εβαλα το τζιν και ετρεξε προς το μερος της... Κοντοσταθηκα μια στιγμη και πηρα μια ανασα...
Πηγα προς το μερος της με αργα και οχι και τοσο σταθερα βηματα...Γυρισε και με ειδε...Ενα δακρυ εσταξε στο προσωπο της και εγω λυγισα! Τι της ειχα κανει;
YOU ARE READING
Η καινούργια
Teen FictionΤο αερακι ολο και δυναμωνε...Η Ελλη δεν εβαζε μυαλο...Πηρε το μαγιο της και πεταχτηκε ως το λιμανι για την καθιερωμενη βολτα της και την συζητιση της με το ηλιοβασιλεμα , την θαλλασσα. Η βαρκουλες της εκαναν παντα την ιδια διαδρομη...Εκεινο το απογε...