Η καινούργια

κεφάλαιο 10: Το τελος!!!

Ξυπνησα το πρωι και χτυπισα απαλα την πορτα του δωματιου της... Δεν μου απαντησε κανεις... Μπηκα μεσα... Κανεις...Ειδα ενα σημειωμα πανω στο κρεβατι...

Ορφεα ,

Πρεπει να ξεκαθαρισω μερικα πραγματα στην ζωη μου... Εφυγα πολυ νωρις ωστε να μην συναστηθουμε... Δεν ηταν καλη ιδεα να μιλησουμε εμεις οι δυο... εχθες δεν ειμουν καλα... Δεν ηξερα τι ελεγα... Ειχα πιει πολυ... Μην πας να κανεις πουθενα φασαρια... Πηρε μια τηλεφωνο που την ελεγαν Stef και ειπε να συναντηθηται στο λιμανι...Συγγνωμη που το σηκωσα αλλα χτυπουσε πολυ ωρα και εσυ δεν ξυπνουσες... Σε παρακαλω ξεχνα ο,τι ειπαμε εχθες...

...Ελλη...

Γαμωτο... Μου ελεγε ψεματα... Αναρωτηθικα τι ωρα ηταν... 7:30 το απογευμα ... Καλα παω καλα; Ποσες ωρες κοιμομουν; Επρεπε να την βρω και να της πω ο,τι αισθανομουν για εκεινη... Οτι την αγαπουσα... Οτι ηταν ενας αγγελος επι γης... Οτι ηθελα να την κανω ευτηχισμενη και να της εδινα το πιο ομορφο απαλο και γλυκο φιλι ...

Δεν ειχα πολυ ωρα... Θα ηταν σιγουρα στο λιμανι...

Ανεβηκα στην μηχανη και πηγαινα οσο πιο γρηγορα μπορουσα... Εφτασα μετα απο κανενα 5λεπτο...Κατεβηκα στην παραλια και ειδα τον Μαριο να κλαιει με λυγμους και να κρατα ενα μαχαιρι γεματο αιμα στα χερια του...

Μ : Ορφεα... Φυγε μακρια... Φυγε για το καλο σου...Φυγε γιατι θα σε σκοτωσω...

Ο : Τι εκανες ; Γιατι εισαι ετσι; Που ειναι η ελλη ρε;

Μ : Επαθε αυτο που της αξιζε... Επρεπε να πεθανει για να μην πει τιποτα... Δεν θελω να ξαναμπω φυλακη ρε φιλε... Δεν θελω...

Τον ακινητοποιησα και του πηρα το μαχαιρι απο τα χερια ... Το εριξα κατω και αρχισα να τον χτυπαω...

Ο : Ρε την βιασες... Καταλαβες τι εκανες;

Μ : Και τωρα την σκοτωσα... Και η παρεα μας θα ειναι οπως πριν...

Ο : Τι εκανες ρε; Που ειναι η κοπελα που αγαπησα ρε;

( Ειχα πλανταξει στο κλαμα αλλα συνεχισα να τον χτυπαω... Δεν μπορουσε να κανει τιποτα... Ηταν πιωμενος και μαστουρομενος...Δεν μπορουσε να σταθει στα ποδια του...)

Μ : Λιγο πιο περα ειναι... Ηταν πολυ ομορφη Ορφεα... Δεν μπορουσα να κανω τιποτα...

Ο : Σκασε ρε.. Που ειναι; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;

Μ: Εκει σου λεω...

Ετρεξα και πηγα κοντα της... κρατουσε μια βαρκουλα απο χαρτι στα χερια της... Ξεχυλιζε το αιμα... Ειχε βαφτει η αμμος κοκκινη...

Ο : ΕΛΛΗ...ΕΛΛΗ... Μην φευγεις γαμωτο... Μην με αφηνεις εδω μονο μου...Σε αγαπω ...Ειμαι ερωτευμενος μαζι σου...ΝΑΙ...Ειμαι ερωτευμενος... Μην φευγεις...

Δεν μου απαντουσε... Το μονο κοριτσι που αγαπησα εφευγε και εγω τις ειχα φερθει με το χειροτερο τροπο....Την πηρα αγκαλια ...Ο Μαριος μολις την ειδε ξεσπασε σε λυγμους και εγω τον εφτυσα... Ειχα γεμισει αιματα αλλα δεν με ενοιαζε...Την εχανα... Εχανα τον σφυγμο της... Εχανα την πνοη της...

Πηρα το μαχαιρι στο χερι μου και αφησα κατω την Ελλη... Πηρα το χερι της και αρχισα να τις το φιλαω...Ανεβαινα προς τα πανω και ξαφνικα ακουμπησαν τα χειλη μας ...Τα χειλη της ηταν ζεστα ακομη... Αρχισε να βρεχει...πηρα την βαρκουλα απο το χερι της και την εριξα στην θαλασσα...Πηγα κοντα της και την πηρα αγκαλια... Επρεπε να φυγουμε μαζι...Δεν επρεπε να φοβηθω... Πηγα κοντα στον Μαριο που ηταν λυποθημος και κρατησα το μαχαιρι απο πανω του...

Επιασα το χερι της Ελλης και με γρηγορες κινησεις τον μαχαιρωσα 3 φορες... Ειμουν γεματος αιμα...

Την ξαναφιλησα και με ενωμενα τα χειλη μας εμπηξα το μαχαιρι μεσα μου... Εκλαιγα αλλα το εβγαζα και το ξαναεβαζα 7 φορες... Οσες μαχαιριες ειχε και η Ελλη... Επεσα στην αμμο...Την κρατουσα αγκαλια... Το τελευταιο που ακουσα ηταν μια τσιριδα απο την Stef και : Καλεστε ασθενοφορο γρηγορα...Τους χανουμε... Μαλλον... Τους ΧΑΣΑΜΕ!!!