Buraya geleli 2 gün olmuştu ve ben o koca 2 günümü ağlayarak geçirmiştim. Annemi ve babamı çok özlüyordum en acısında onlardan bana kalan hiçbir şeyi yanıma almamıştım . Eve dönecektim evet burdan kaçacaktım başka çarem yoktu kimseyle konuşmuyordum da zaten en azından evime dönüp birkaç fotoraf almak istedim ama çok korkuyordum o eve birdaha nasıl girerdim bir kere daha dayana bilirmiydim acaba ama ne yapayım çok yanlız hisediyordum kendimi en azından oyuncak ayımı almak istedim boş bir an yakaladım herkes yemekteydi koşarak uzaklaştım yetimhaneden nereye doğru gideceğimi bilmeden , ve sonunda tanıdık bir sokağa çıktım çok yorulmuştum küçücük bedenim o kadar maceraya dayanamamıştı oturdum bir yere biraz dinlendim ve devam ettim yoluma sonunda evimi bulmuştum evin çevresinde polisler vardı iki gün olmuştu ve gitmemişlerdi arkadan girdim eve , gözlerimi kapattım bakmayacaktım annemin babamın öldüğü yere bakmaya dayanamazdım. Yukarı kadar koşarak çıktım odamdan içeri girdim biraz bakındım ağlaya ağlaya odamın kokusu değişmemişti annem kokuyordu hala ,oyuncak ayımı ve bir aile fotorafımızı alıp hızlıca aşağı indim ağlarken polislerden biri beni fark etti yanıma yaklaşarak adımı sordu konuşmadım elimdeki fotorafa bakarak benim bu eve ait olduğumu anladı. Beni yeni evim olarak gösterdikleri yetimhaneye geri götürdüler konuşmamam insanların dikkatini çekiyordu ben ise konuşmamaya kararlıydım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tavırlar Ve Travmalar
RandomBu hikayede bir genç kızın hayatının yalan üzerine kurulması yüzünden çektiği acılar anlatımaktadır 5 yaşından beri yanlızlığa alışmaya çalışan bu genç krizlere girerek travmalar geçiriyor fakat kendisi bile bunun farkında değil ... "Geçirilen her t...
