Tavırlar Ve Travmalar

3 Ay sonra...

Hayatıma yanlız başlayalı 3 ay olmuştu ama ben yanlızlığa alışamammıştım annemi babamı unutmaktan korkuyordum 3 ay olmuştu ama ben hâla kimseyle konuşmamıştım yetimhanede sıradan bir gündü yine herkez oyun peşinde ben ise her zaman ki gibi yatağımda resim çiziyordum arada bir polisler uğrayarak bildiklerimi öğrenmeye çalışıyorlrdı ama elleri boş dönüyorlardı. Tam resmimi bitirmek üzereyken arkamdan biri "deniz" diye seslendi şaşırdım 3 aydır kimseyle konuşmamıştım adımı kimse bilmiyordu ama adımı birisinden duymak iyi gelmişti belkide arkamı döndüğüm de benden biraz uzun ve aramızda 2-3 yaş olduğunu tahmin ettiğim sarı saçlı yeşil gözlü bir oğlan çocuğu gördüm "senin konuşamadığını biliyorum izin verirsen birlikte resim yapabilirmiyiz ? Diye soracaktım" dedi . Şaşkınlığımı gizleyemedim ilk defa birisiyle konuşmak istedim o an ama konuşmadım verdiğim söz geldi aklıma sadece kafamı salladım yanıma oturdu birlikte tüm gün resim yaptık adını bilmediğim o çocukla beraber yemeğe indik ve sonrada birdaha hiç yanıma gelmedi en son onu gördüğümde dışarıda evlatlık verilmek üzere bekliyordu buradaki tüm çocuklar öyleydi bir aile geldiğinde hepsi süslenir kendilerini alsınlar diye gözlerinin içine bakarlardı o günde buraya geldiğimden beri ilk kez birlikte oturduğum çocukta gitti bir aile onuda sahiplendi giderken bana sadece el salladığını hatırlıyorum... Günler geçiyordu annemin babamın katiline gün geçtikce öfkem daha da artıyordu kendime bir söz vermiştim üzülmeyi bırakıp bir gün ailemin katilini bulacaktım ...