Yazmayı öğrendikten sonra hayatım biraz daha kolaylaştı anlatacaklarım yazıya döküyordum günler geçtikçe arkadaşsızlıktan canım sıkılıyor ve bahçede dolaşıyordum. Kafamı yukarı kaldırdığımda üst sınıflarda bir çocuk gördüm çok şaşırdım bu benimle aynı yetimhanede kalan o çocuktu demek ki yakın çevreden birisi onu evlatlık almıştıki bu okuldaydı sevindim belki arkadaş olabiliriz diye düşündüm ama olmadı sadece birbirimize boş boş bakıyorduk. Sonradan öğrendim oda benim gibi travma geçirmiş konuşamıyordu babası gözlerinin içine baka baka vurmuştu kendini annesi intahar edip onu bırakıp gitmişti şimdi ise evlatlık verildiği ailede yaşamaya çalışıyordu... onunla bir yemekte aynı masaya oturmuştuk ve iki iyi arkadaş olduk yazışarak birbirimizi anlamaya başlamıştık ve o ilk kez sadece benimle konuşmuştu, bende konuşmak istedim onunla ama yapamazdım...okuldan yetimhaneye dönerken çağtayla birlikte ana caddeden geçmemiz gerekiyordu o çok dalgındı neredeyse araba çarpacaktı bir anda kendimi " çağtay dikkat et " die bağırırken buldum çağtay çok şaşırmıştı 2 senedir ilk defa onun adı çıkmıştı ağzımdan o günden sonra sadece birbirimizle konuştuk. Ben onun hakkında herşeyi biliyordum fakat o benimle ilgili hiçbir şeyi bilmemesine rağmen öğrenmeye çalışıyordu ona bilmesi gerektiği kadarını anlattım çağtay tek arkadaşım,tek dostumdu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tavırlar Ve Travmalar
RandomBu hikayede bir genç kızın hayatının yalan üzerine kurulması yüzünden çektiği acılar anlatımaktadır 5 yaşından beri yanlızlığa alışmaya çalışan bu genç krizlere girerek travmalar geçiriyor fakat kendisi bile bunun farkında değil ... "Geçirilen her t...
