Benimle Var Mısın Yok Musun

Benimle Var Mısın Yok musun ~1~

Aslında bu yılın güzel bir yıl olması gerekirdi sonuçta hiç yasamadığım bir yıl geçirmiştim yani şimdilik ama devamında neler yaşayacağımı hiç tahmin etmemiştim . Yeni bir şehir beni bekliyordu. Yeni arkadaşlar fln. Ama ben bunların hiç birini istemiyordum. Aslında buradan gitmek iyi olabilirdi ama ben onu bırakmak istemiyorum. Aslında bir yıldır küstük. O benimle konuşmak istese de ben konuşmamıştım sonuçta yaptıklarını affetmek kolay değildi. Ama onu hala seviyordum onunda beni sevdiğini biliyordum. Belki küstük ama bilemiyorum başkasından öğrenmek zor geliyordu. Ondan öğrensem belki böyle olmazdı ama ben birinin ağzından kaçırmasıyla öğrenmiştim ve şok olmamak elde değildi. Kız bana sen bilmiyor muydun diyince hiç bir şey söyleyememiştim. Evet bilmiyordum ama artık biliyordum ve kolay affedemezdim. Şimdi ise ailem buradan gitmekten bahsediyordu. Ben ise onsuz olmaya zaten alıştığım için pek sorun etmiyorum. Nasıl olsa ha konuşmuyoruz ha birbirimizi görmüyoruz ne farkeder ki. Her neyse diyip okula hazırlamaya başladım. Maalesef servis beklemem gerekiyordu. Allahtan çok beklemeden servis gelmişti. Canım sıkılmaya başlamıştı bende telefonumu çıkardım ve müzik dinlemeye başladım. Okula gelince yine sıradan bir şekilde herkes vardı. Ilk dersim seçmeli dersti. Hoca yerlerimizi kendi belirlemişti ve aynı sınıfta olmamız yetmiyormuş gibi bir de arka arkaya oturtmuştu. Ben önde o arkamda oturuyordu. Yanında da kim var oh ne güzel tam da bana göre bu yer! ! Yanında bana platonik takılan çocuk! ! Tam benim yerim ya offf... Benimle konuşmaya çalışsa bile onunla konuşmadım oda vazgeçti zaten daha sonra. Sonraki ders bilimdi ve iyi ki aynı sınıfta değildik laboratuvara gelince çoktan oluşmuş dedikodu sohbetine katıldım zaten onlarda beni bekliyorlardı. Ben okuldaki herkesi tanırdım bu yüzden her şeyi bilirdim. Biraz sohbet ettikten sonra kızlar ben gidiyorum dedim sadece bunu söylemek bile çok zordu. O sırada bir tanesi 'Peki ya Yağız ' dedi. Onu o an boğmak istiyordum. Çünkü artık bu ismi duymak istemiyordum. 'O bensizde başının çaresine bakabilir ' dedim. Seni özleyeceğiz dediler bende sizleri diyebilimdim sadece. Okul bittikten sonra servise gittim. Canım kankam selocan (gerçek adı çok uzun olduğu için herkes ona bu şekilde seslenir) abur cubur almış beni bekliyordu aslında sabah para vermiştim ama bu kadar da çok alacağı aklıma gelmemişti. Canım kankam diyip boynuna sarıldım. Oda bana tabii ki benim o dedi. Kendini övmeyi çok severdi. Eve gidene kadar hepsini yemek için hızlı hızlı yemiştik. Önce selocanların evine sonra benim evime giderdi servisçi. Eve gidince tıka basa abur cubur yediğim için yemek yiyememiştim. O akşam herkes heyecanlıydı ben hariç. Bu akşam nereye gideceğimiz belli oluyordu. Babamın arkadaşının aramasıyla internete girdik. Babam siteye girdi ve bize döndü 'İstanbul ' dedi gidiyorduk gerçekten burdan gidiyorduk.

Evet ilk bölümde bu şekilde oldu. Aralarında Yağız ile ne geçti diye merak ediyorsanız diğer bölümde hepsini öğreneceksiniz.
Bu benim ilk kitabım ve daha önce hiç yazmamıştım. Yazım hatam varsa affedin. Düşünceleriniz benim için çok önemli lütfen ne düşündüğünüzü çekinmeden belirtin.