Drunk Life (Justin Bieber Fanfic)

Κεφαλαιο 8

Οι ακτίνες τους ηλιου ξεπρόβαλαν απο το παράθυρο.Ανοιξα τα ματια μου,κοίταξα γύρω μου συνειδητοποιωντας όλα αυτά που συνέβησαν χθες χαμογελώντας στην ανάμνηση τους.Σηκώθηκα και κατεβηκα τις σκάλες ψαχνωντας για τον Τζαστιν.Δεν ηταν πουθενά,μπορεί να είχε κάποια δουλεια.Ανοιξα το ψυγείο και πήρα κάτι να τσιμπησω να φάω.

Ακούστηκε ο ήχος της πόρτας και εμφανίστηκε ο Τζαστιν στη κουζίνα.Τα χαρακτηριστικά του ηταν σφυχτα,τα ματια του είχαν μια σκουρη απόχρωση του καφε.Άφησε κάτι χαρτιά στο τραπέζι,γέμισε ενα ποτήρι και γύρισε να με κοιτάξει.

"Πως κοιμηθηκες?" τα χαρακτηριστικά του ηταν ακόμα σφυχτα είχε καρφώσει τη ματια του πανω μου προκαλώντας μου βήχα.Ήπια λίγο νερό και κατάπια.

"Μια χαρα" είπα χαμηλά."Συνέβη κάτι?" άφησε το ποτήρι του στο νεροχυτη και με πλησίασε.

"Το ίδιο θα σε ρωτούσα" σηκωθηκα απο το τραπέζι και τον πλησιασα.Με εξέτασε ανατριχιαστικά το βλέμμα του ακόμα καρφωμένο πανω του πνίγοντας το λαιμό μου λες και κάτι με εμπόδιζε να αναπνευσω.

"Δεν σε αφορα" εσφυξε τις γροθιές του και στηρίχτηκε στο παγκο.Το βλέμμα του ηταν ανήσυχο,τα ματια του σκοτεινά κάτι είχε γίνει και έπρεπε να μάθω.

"Παρόλα αυτά θα μπορούσες να μου πεις" τον πλησιασα αρκετά και έβαλα τα χέρια μου στο στήθος του κανοντας μικρούς κύκλους.

Απέφυγε το βλέμμα μου αλλα μετα με ξανά κοίταξε βαθειά "νομίζεις οτι επειδή εχθες σε δαχτυλοσα έχουμε κάτι εμείς οι δυο?μου αρέσει να σε βλέπω ευάλωτη και αβοηθητη μωρο μου με διασκεδαζει η εντύπωση σου οτι συμβαίνει κάτι μεταξύ μας"

Ξαφνικα έχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου,απομακρύνθηκα και ενιωσα τα ματια μου να υγραίνουν,ηταν πολύ σκληρά για να αντεξω σκουπισα τα πρωτα δάκρυα και παρατήρησα το ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη του.Όχι δεν είναι αλήθεια δεν είμαι χαζή ήθελε και αυτός φαινοταν....ετρεξα στο δωμάτιο μου και κλειδωσα τη πόρτα πίσω μου.Δεν το πιστεύω οτι επέτρεψα να ξεφτυλιστω έτσι ,αυτός με χρησιμοποίησε και γω χαρηκα νομίζοντας οτι κάτι υπήρχε μεταξύ μας...τα δακρυα πλεον χαραζαν το μάγουλο αφήνοντας τα δικά τους ερωτήματα.Μπήκα κάτω απο τα σκεπασματα και προσπάθησα να κοιμηθω ελπίζοντας οτι θα ξυπνουσα απο τον εφιάλτη μου.

Ξυπνησα ακούγοντας ηχους απο κάτω.Δυνατούς σαν κάτι να έσπαγε.Σηκωθηκα κατευθείαν και ετρεξα προς τη σκάλα,κατεβηκα διστακτικά ψαχνωντας κάπου τον Τζαστιν.Ηταν εκεί στο σαλόνι είχε σπάσει τα παντα και κρατουσε ενα μπουκαλι βότκα βασικά οτι είχε μείνει απο αυτό,τα μάγουλα του ηταν γεμάτα δάκρυα και τα ματια του τόσο κόκκινα που με δυσκολία εβρικσες μια άκρη.

"Τζαστιν?" Τι χαζή αυτός είναι μεθυσμένος και συ δηλώσεις τη παρουσία σου μπράβο πολύ έξυπνο.Σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε χάος.Αυτή η λεξη τον περιέγραφε πλήρως.Τον πλησιασα και κείνος με τράβηξε στη αγκαλιά του.Ανατριχιασα στο άγγιγμα του ήξερα πως αυτό δεν θα κατέληγε καλά όσο ομορφο κι αν φαινόταν.Με κράτησε σφυχτα και κοιτουσε απεγνωσμένα λες και ήθελε κάτι να ακούσει κάτι που θα ησυχαζε αυτόν και τη ψυχη του.Σκουπισα τα δάκρυα του και τον χαιδεψα.

"Γιατί δεν φεύγεις?"με ρώτησε και ήπιε ακόμα μια γουλια απο το μπουκάλι του.

"Ίσως να μη θέλω...."

Συγνώμη όλα τα συγνωμη του κόσμου που έχω αργήσει τόσο πολύ να βάλω αλλά είχα χασει το ενδιαφέρον μου απο αυτή την ιστορία είχα απογοητευτεί αλλά ετυχε να τη ξανά διαβάσω και είπα να τη συνεχίσω για σας γι αυτο θα ήθελα να πω ενα μεγαλο ευχαριστώ babies για όλα❤❤❤