Drunk Life (Justin Bieber Fanfic)

Κεφαλαιο 20

''Υποθέτω πως όχι'' ψιθύρισα στον εαυτο μου.Ημουν τοσο θυμωμενη.Αρπαξα οτι υπηρχε διπλα μου πετωντας το στο τοιχο.Αρχισα να ουρλιαζω και να διαλυω πραγματα.Ηθελα καπου να ξεσπασω,το χρειαζομουν τρελαινομουν.Ανοιξα τη πορτα και βγηκα εξω δεν μπορουσα αλλο να κατσω σ αυτο το μερος.Ο κρυος αερας χτυπησε το προσωπο μου και ηρεμια ηταν φανερη στο σωμα μου.Ξεκινησα να περπαταω χωρις να ξερω που παω εφοσον δεν ενδιαφερει αυτον γιατι να ενδιαφερει εμενα?!

Η νυχτα ηταν ηρεμη δεν υπηρχε ιχνος ψυχης στο δρομο.Το κρυο αγκαλιαζε ολο μου το σωμα κανοντας με να τρεμω.Δεν το πιστευω πως εφυγε αφηνοντας με πισω μετα απ αυτο που του ειπα.Με τις πραξεις του με επιβεβαιωνει διαρκως ποσο κενος ειναι.Το χαμογελο στο προσωπο του καθως με πληγωνε με τις πραξεις του εμγφανιζεται συνεχως μπροστα μου.

''Εχασες το δρομο?'' εμφανιστηκε ενα αγορι απο τη μεση του πουθενα.

''Απο που εμφανιστηκες?'' χαμογελασε αποφευγοντας το βλεμμα μου.

''Ειναι επικινδυνα να κυκλοφορεις μονη σου σ αυτο το μερος'' το πρασινο στα ματια του γυαλισαν κατω απο το φως της λαμπας.

''Δεν σε βλεπω να κυκλοφορεις με παρεα'' ειρωνευτηκα δειχνοντας διπλα του.

''Δεν αποτελω ευκολο στοχο''εδειξε τα ρουχα μου παιρνοντας εξεταστικα με τα ματια του απο πανω μου.

''Τοτε εισαι η μονη απειλη που βλεπω εφοσον δεν κινδυνευω απο εσενα μπορω να συνεχισω'' περασα απο μπροστα του χωρις να του δωσω σημασια.

''Ποιος σου ειπε τετοιο ψεμα?'' ενιωσα το οπλο του στη πλατη μου κοβωντας την αναπνοη μου.

''Δεν προκειται να μου κανεις κακο'' ξεροκαταπια προσπαθωντας να χαλαρωσω την αναπνοη μου.

''Τι σε κανει να το νομιζεις αυτο?'' ψιθυρισε στο αυτι μου κανοντας στην ακρη τα μαλλια μου.Η φωνη ηταν βαθεια κανοντας με να ανατριχιασω.

''Αν το ηθελες θα το ειχες κανει ηδη'' ειπα σιγανα γερνοντας το κεφαλι μου πισω στον ωμο του.

''Ετσι νομιζεις?'' αφησε ενα φιλι στο λαιμο μου καιγοντας εκεινο το σημειο.

Πριν το καταλαβω ειχε εξαφανιστει.Κοιταξα γυρω μου αλλα πουθενα.Ακουστηκε ενας πυροβολισμος και επεσα στο εδαφος κλεινοντας τα αυτια μου.

Αρχισα να ουρλιαζω για βοηθεια ελπιζοντας μια ανθρωπινη παρουσια.Τα δακρυα μου δεν σταματουσαν να τρεχουν απο τα ματια μου.Σχηματιζα κυκλους με τα δακρυα μου στην ασφαλτο κλαιγοντας σιγανα μεχρι που εκλεισα εντελως τα ματια μου.

Ξυπνησα πονωντας σε ολο μου το σωμα.Ο ηλιος με τυφλωνε.Ανοιγοκλεισα τα ματια μου προσπαθωντας να συνηθισω το φως.Δεν βρισκομουν στο ιδιο μερος.Σηκωθηκα αποτομα και κοιταξα γυρω μου.Ημουν στο ''δωματιο'' μου.Μα πως?Πεταχτηκα απο το κρεβατι τρεχωντας στο σαλονι.Μολις εφτασα ειδα τον τζαστιν.Σκυμενος πανω απο το οπλο του γεμιζοντας το με σφαιρες.Παρατηρησε τη παρουσια μου και με κοιταξε.

''Πως με βρηκες?''ρωτησα βιαστικα.

''Τι εννοεις πως σε βρηκα?βρισκοσουν ηδη στο κρεβατι σου οταν ηρθα''εσμυξε τα φρυδια του προσπαθωντας να καταλαβει την ερωτηση μου.

''Τι?''κοιμομουν?μα πως...??

Vote&Comment for next

Γεια σας καιρο εχουμε να τα πουμεεε!!!Θα ηθελα να σας ζητησω μια χαρη αν θελετε μπορειτε να δημιουργησετε ενα εξωφυλλο για την ιστορια και να μου τη στελετε και αν μου αρεσει θα την επιλεξω ως φωτογραφια εξωφυλλου!!!Ευχομαι να σας αρεσει το κεφαλαιο αρχιζω και βαζω μια μικρη σειρα στις σκεψεις μου ελπιζοντας ενα καλυτερο αποτελεσμα!!!Ευχαριστω για τη στηριξη σας love you all!!!!