DEBT

DEBT.2

นี่ฉันว่า ฉันมีคุณสมบัติเลิศ และเพอร์เฟคยิ่งกว่าอะไรดีนะ ทำไมผู้จัดการวง 5 วินาทีแห่งขุมนรกนี่ถึงต้องคิดเรื่องที่จะรับฉันเข้าเป็นสไตล์ลิสต์นานหล่ะ เอ่อ ชื่อวงมันดูโหดร้ายไปหน่อย แต่ ซัมเมอร์ของไทยมันร้อนทะลุปรอทขนาดนั้น คุณจะให้ฉันไปเทียบกับขั้วโลกเหนือรึไงกัน ดูสิ! ตอนนี้เขาขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมแล้ว ฉันคงไม่มีโอกาสได้งานนี้ชัวร์ 'สาธุเจ้าพ่อซาลาเปาเจ้าขา ถ้าเจ้าพ่อได้ยินลูกช้าง ลูกช้างขอให้ได้ทำงานนี้ด้วยเถิด ถ้าได้ตามคำขอ ลูกช้างจะบินกลับไปไทย เอาซาลาเปาไส้หมูสับ ร้อยลูกไปถวายเลยเจ้าค่ะ'ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องด้วยกลหล่ะวะ

''ทางเรารับคุณเข้าทำงานครับ ยินดีด้วยนะครับ''เขาพูด แล้วก็ยิ้มกว้างให้กับสมาชิกมนุษย์เงินเดือนคนล่าสุดของบริษัทค่ายเพลงชื่อดังในออสเตรเลีย เห็นไหม๊ฉันบอกแล้วว่าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องด้วยกล

''เรเชล คุณเริ่มงานพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมให้มาช่าพาไปพบกับพวกเขานะ''เขาพูดพลาง ชี้นิ้วไปทางตุ๊ดถึกที่ชื่อมาช่า

''เฮ้ หนุ่มๆดูสิว่าเดี๊ยนพาใครมา นี่เรเชล เฮเลน สไตล์ลิสต์คนใหม่ของเราไงหล่ะจ้ะ'' มาช่าพูดเสียงดังลั่น ฉันเห็นผู้ชายในห้องนั้นหันมาตามเสียง ก่อนที่ประตูด้านหน้าฉันจะปิดลงเพราะมาช่าไม่ได้จับประตูให้แต่อย่างใด

ชิบ-หาย-แล้ว

ฉันเห็นผู้ชายคนที่ให้เงินฉันเมื่อวันก่อนอยู่ในห้องนั้น แล้ววันนี้ฉันก็ใส่รองเท้าคู่นั้นมาพอดี

''เรเชล ทำไมไม่รีบเข้ามาหล่ะ''มาช่ากวักมือเรียก

''ใบทอง!!!!!!  เดี๋ยวนี้มีเทรนแฟชั่นใหม่ แบบไม่ใส่รองเท้ามาทำงานด้วยหรอ''คาลัมพูดแล้วทำหน้ากวนๆ

''ไอ้คาลัมน้อยกลอยใจ''ฉันฉีกยิ้มกว้างแล้วพูดเบาๆ นายนี่เป็นคนเดียวที่เรียกชื่อเล่นภาษาไทยของฉันได้ห่วยแตกที่สุด ฉันชื่อใบตองโว้ย 'ใบ-ตอง' หน่ะ พูดได้ไหม๊ สอนกี่ครั้งไม่รู้จักจำ เดี๋ยวจับตีก้นลายซะเลย ว่าแต่นายนี่ก็ทำงานที่นี่ด้วยหรอ ไม่มั้ง นายนี่คงมาเป็นช่างแอร์ที่มาขอลายเซ็นจากศิลปินต่างหากเล่า