Er bestaan veel stomme dingen in het leven:
zoals dat je de metro net mist of dat je je kleine teen tegen de kast stoot of dat je in een automaat een koekje wil kopen omdat je sterft van de honger en dan in de plaats daarvan een rolletje mentos krijgt en als je dan een koekje hebt dat die dan op de grond in tien miljoen stukjes valt of dat alle leerkrachten je opeens lijken te haten of dat je in een bitchfight terecht komt met die trut van je klas waardoor je naar de directrice moet...of dat je in de muziekles in je eentje een liedje voor de klas moet zingen omdat je aan het praten was of dat je te laat komt waardoor je moet nablijven of dat precies op het moment dat jij op je fiets springt om naar de voetbal te gaan dat het begint te gieten en als je er dan bent dat je dan op de bank wordt gezet.
Dat is allemaal echt kut, maar wat als dat allemaal op één en dezelfde dag gebeurd, dan heb je gewoon echt een rotdag, toch?
Nou, zo'n dag had ik vandaag...
Mischien maken die dingen elkaar erger, dat doordat de een is gebeurd dat de ander dan erger lijkt... Mischien denk ik te veel na over dingen...
Dat zegt mijn papa altijd.
"Irene stop nou is met zo veel over dingen te pijnzen!" En dan altijd op hetzelfde toontje.
Maar ik kan het niet helpen...
Mijn moeder zegt juist altijd dat ik te weinig nadenk over dingen. Je weet niet hoe moeilijk het is als je twee verschillende ouders totaal andere raad geven.
Mishien dat ze daarom gescheiden zijn, omdat ze totaal anders zijn... Kijk, nu denk ik weer zoveel na.
Meestal vind ik dat mijn vader gelijk heeft, maar soms heeft mijn moeder eerder gelijk...
Nou ja, mijn leven is niet altijd even leuk dus, ik zal daar maar mee moeten leren leven, net zoals metro's die net voor je neus wegrijden of voetbalcoaches die je op de bank zetten.
Die dingen gebeuren gewoon en daar moet je maar mee leren leven, punt uit.
(Dat zegt mijn vader tenminste)
Ik heb een vaag idee Waar Dit verhaal heen gaat maar Ik weet niet hoe vaak ik zal updaten of whatever dus ja hopelijk vind je het leuk xo
JE LEEST
IRENE
ChickLit'Irene?' In een flits draaide ik me om, ik had zijn diepe stem allang herkend. Daar stond hij, midden ik het gangpad. 'Hoi' zij hij, met zijn mooie glimlach. Die stomme kriebel weer, stiekem vond ik het een fijne kriebel. 'Thomas.' Stamelde ik.
