DUFFEL
Stond er op het oude bord van het stationetje waar ze na ongeveer anderhalf uur te hebben gelopen waren aangekomen.
"Duffel" mompelde Diana "nog nooit van gehoord"
"Ik ook niet" zuchte ik " maar mijn voeten doen pijn"
"Kom we gaan even op dit bankje zitten."
Diana liep naar het metalen bankje op het perron.
Ik plofte er ook op.
"Wel, eens kijken of we bereik hebben"
Ik haalde mijn gsm uit mijn tas en zag godzijdank tienduizend sms'jes van mijn moeder.
18:00 Ben je al onderweg?
20:00 kom je nog?
20:10 IRENE ANTWOORD
20:56 gemiste oproep van "mam"
21:18 "Irene je moest allang thuis zijn!"
21:30 "verdomme Irene ben je aan het feesten ofzo?"
21:43 "ben je bij Diana?"
21:59 gemiste oproep van "papa"
Ik had nooit verwacht dat mijn moeder mijn vader zou contacteren, ze haatte mijn vader.
Zo gingen de sms'jes door.
Het was ondertussen al 3:21 sochtends
Snel schreef ik terug:
"Alles is oke met mij en Diana we zijn nu in station 'Duffel' volgens mij is dat ergens in de buurt van Mechelen, de volgende trein komt over een halfuur we komen zo snel mogelijk naar huis, please word niet boos."
Ik zag dat Diana ook druk aan et typen was.
Ik legde mijn telefoon weg ook al voelde ik hem nog trillen vanwege het antwoord van mijn moeder ik had geen zin in een gesprek met haar, ik had niet goede band met mijn moeder.
Ik keek rond in het station.
Het zag er een beetje hopeloos uit als ik eerlijk moest zijn.
Aan de andere kant van het spoor hing hetzelfde bord met DUFFEL erop alleen hing deze een beetje scheef.
Er was amper belichting en het licht dat er was, was zwak en flikkerde.
Toen belde mijn moeder.
I: hoi?
M:Irene wat is er gebeurd, ben je gaan feesten ofzo? Of ben je iets anders gaan doen? Gebruik je drugs? Ben je gaan
I:MAM NEE! de trein waarin Diana en ik zaten is in brand gevlogen en toen moesten we allemaal geëvacueerd worden en toen zijn diana en ik flauwgevallen en toen we wakker werden was iedereen weg en de trein ook. We hadden geen bereik en waren in de de middel of nowhere dus zijn wa naar Duffel gelopen.
M:ik geloof je niet, jij bent zowiezo gaan feesten in een eenofandere discotheek in Antwerpen, ik ken je wel!
Mijn mond viel open.
Wat voor kut moeder ha ik eigenlijk!
I: wat the fuck mam dag is niet waar je zoekt gewoon een excuus om mij te straffen! Ik haat jou bitch! Fuck you!
En toen legde ik af.
Stom wijf
Toen pas merkte ik dat Diana me versuft aan zat te kijken en ik legde baar uit wat mijn moeder aan de telefoon had gezegd.
'Wat the fuck' mompelde ze
Ik haatte mijn moeder.
Ik wou haar nooit meer zien.
Nooit meer.
Ik voelde een traan over mijn wang rollen en Diana's arm om me heen slaan, ze was zo een engel.
Sorry dat dit hoofdstuk een beetje saai is....
JE LEEST
IRENE
ChickLit'Irene?' In een flits draaide ik me om, ik had zijn diepe stem allang herkend. Daar stond hij, midden ik het gangpad. 'Hoi' zij hij, met zijn mooie glimlach. Die stomme kriebel weer, stiekem vond ik het een fijne kriebel. 'Thomas.' Stamelde ik.
