Ang hirap pala, noh? Yung pamilya mong ang cold ng trato sa isa't-isa? I don't know when it all started. Basta pagka gising ko, ayun. Cold as ice.
My Mom, simula nung oppening ng business namin, nawala na yung kilala kong Nanay.
Naging workaholic. Halos araw araw nasa office nya sa Manila. Minsan, gusto ko sabihin sa nanay ko na 'Nay, Bakit hindi ka na lang dito sa Laguna mag office tutal dito tayo nakatira?'
Kaso, punanghihinaan ako ng loob. Naiintindihan ko naman yun eh. Kase business eh. Pero yung halos every week nililibot ang buong Pilipinas? Nakaka-urgh.
Palagi nya kaming iniiwan. :(
My Father, may sakit.Brain Athrophy. Although tanggap ko na ito matagal na, pero masakit pa rin eh.
Nung sinabi saamin yung kondisyon ng tatay ko, we were happy that time. Minsan iiniisip ko na 'siguro, kaya kami lumabas ng bansa para don' ang saya na namin noon eh.
After all those years, naniwala ako na mild stroke lang ang kondisyon ng tatay ko, pero hindi.
Ngayon? He's been short tempered. Lalo na pag lumuluwas ang nanay ko.
Kahapon, na late ang nanay ko sa check up, here we go again. Cold Treatment.
Masakit. Masakit na masakit.
Ang bata bata ko pa para magkaroon ng ganitong problema. Ang hirap hirap. Pero yung mga magulang ko? Ang manhid. Away sila ng away pero Hindi nila alam yung mga anak nahihirapan na.
Maayos pa yung buhay namin noon sa Manila eh. Less Fights, More sweetness, lots of laughters and love. Eh ngayon? More fights, Less sweetness, few laughters and lust.
Don't judge me. You're not on my shoe. People judge me because of my situation. Dumodoble yung sakit lalo na kung wala kang pagsasandalan.
My Father suffering from a no-cure disease, My brother suffered from pneumonia, My numb and workaholic Mother.
Habang sinusulat ko ito, I realized something.
God gave us problems to have more faith on him. Trust and Love develops.
Good things come to those who wait. :)
Papakatatag ako hanggang sa kaya ko pa. For my Family.
Actually, I'm a jolly person. Hindi bagay saakin ang magdrama. Lol.
(Nagawa ko pa talagang tumawa)
Ang hirap talaga magpakatatag pag alam mong hindi mo kaya.
