Story of a Fangirl

Chapter 9: I need U

Blank's Pov:
"Anong pwede kong gawin para mahanap ko siya. Gagawin ko lahat makita ko lang ulit." Pagmanakaawa ko kay Appa.
"Anak, itigil mo na yan... Masasaktan ka lang sa ginagawa mo. Hindi mo na siya makikita. At may Amnesia siya tingin mo ba maalala ka pa nya?!" Tugon nito.
"Appa, wala akong pakielam kung malayo siya. Basta, i need her, i want to see her!" Agad akong umakyat sa kwarto ko at sinalpak ang pinto. Paano ko ba siya makikita? She's driving me crazy! I love her so much ayoko siyang mawala at kahit may Amnesia siya, i will do everything para maalala niya ang lahat ng meron samin, i'll make her remember everything... Hindi ako susuko.
Tinawagan ko ang kabigan ko baka makatulong siya sakin.
"Chingu, Naneun doumi pil-yo.(friend i need help)"
"Ne, Hwang-in eun mueosibnikka?(yes sure what is it)" Sagot niya.
At lahat ng detalye sinabi ko sakanya. Pagod na ko sa kakahitay sa kanya kung di ako tutulungan ng magulang ko ako gagawa ng paraan mag isa. Bigyan niya ako ng isang solusyon para mahanap agad siya.
"Arraseo, Annyeong..(got it bye)".
After non, binabalitaan niya ako parati Pero, may naisip siyang plano, nung una di ako pumayag kasi alam ko na ang mangyayari pag tumagal pero ang sabi niya gagawin niya lang ang trabaho niya para makita ko siya ulit...

Maghintay ka lang.. Makikita na rin kita

Soo Hyun's Pov:
Kasama ko si Appa ngayon. Nagiimpake na kasi kami for our departure. Ilang days na lang kasi aalis na kami, excited ako na may halos kaba. Excited ako kasi mahahanapin ko na yung lalaking halos maloka loka ako sa kakaiisip sa kanya curious na ko baka mabaliw ako ng tuluyan ikasama ko pa. Kabado ako dahil, first time ko ulit makakapuntang Korea. Maninibago siguro ako
"Anak, okay ka lang ba?" Putol sakin ni Appa.
"Okay lang ako Appa.." Sagot ko
"Anyway, sana pag dating natin don sana sa bahay ka lang wag kang lalabas. Okay?"
What? WHY?!!!
"APPA! bakit po??" Tugon ko.
"Soo hyun, prinoprotektahan lang kita.. Iba sa korea. E ...malay mo... May magkidnap sayo dun" paliwag nya
"Appa, look im a grown up girl already i can take care of myself. Dont worry papasyal lang naman ako doon e"
"Hayy sige anak pero, please lang take care.. Ayoko mapahamak ka okay??"
Nginitian ko si Appa medyo over protective siya pero, okay lang yon i understand him ganon lahat mg parents e . I never felt this way before, yung kakabahan ka na parang may mangyayari nararamdaman ko na parang may paparating.. Sana di ito gulo.
Inayos ko na lang gamit ko at nagpahinga nag sound trip na lang ako para kumalma yung kaba ko. Naisipan ko matulog pero iba yung pumasok sa isip ko parang flashback. Nasa park daw kami magkaholding hands, ang saya saya daw namin binigyan niya ako ng flower white roses tas may sinabi niya na favorite ko daw ang White Roses at tinawag niya ko Damari... Bigla akong namulat napatayo na lang ako at biglang sumakit ulo ko. Habang hinahawakan ko ulo ko kinuha ko yung laptop ko para isearch kung ano yung Damari. Nakita ko greek word meaning Almost perfect; Perfection lalo tuloy akong na hilo at paanong nalaman nya na favorite ko White Roses.?? Kailangan ko na talagang pumunta ng korea to figure this out...nagtrtry akong mag isip ulit pero wala ng nag flashback... Pumunta akong kwarto ni Omma to tell her yung nagnangyari.
"Omma. Can i ask you something??"
Habang papalapit ako sa kama nya.
"Sure anak come here, ano yon?" Sagot naman nito
"Uhmm, alam mo ba yung past ko? Kasi kanina papatulog ako may nag flashback, nasa park daw kami magkaholding hands then he gave me a flower a White Rose which is my favorite flower and he called me Damari.. Omma his always buggs my head di ko na maintindihan. Ano bang nangyari sakin? " i keep on asking kasi litong lito na ko. Ang tagal nakasagot ni Omma tinitigan niya ko na parangay sinasabi sya. Then she spoke.
"Baby, kasi... Medyo nahihilo ako pwedeng wag mo muna akong tanongin masyado. Sorry ha.." Paliwanag niya.
"Ayy ma sorry, inaatakeka ka na naman ba ng highblood mo. Sige ma, labas na ko pahinga ka na.." Pumunta na ko sa kwarto ko, hay kawawa naman si Omma.. Pero, may nararamdaman ako parang umiiwas siya para may sinisikreto sila sakin. Kahit si Appa. Hmmm? Kailangan kong malaman kung ano yon. Biglang may nag flashback ulit sa utak ko nakangiti siya sakin at hinalikan ako sa noo.. Bigla kong tinapik tapik muhka ko
"Hoo, lumalala na 'to.. " bulong ko sasarili ko. Kinuha ko kaagad ang phone ko at tinawagan si Wendy, kinamusta ko siya kung ano ng balita sabi nya naaksidente daw si Taehyung kasama yung chlidhood sweetheart niya pagkatapos daw ng aksidente di na nakita ni Taehyung yung babae kasi nag ka amnesia raw. At ang sabi pa raw yung magulang niya ayaw na daw nila pahanap yun girl pero, matigas ulo ni Taehyung. Yun lang yung nalaman ni Wendy. Well, okay na yon para sakin. Nakwento ko rin sa kanya yung flashback sabi niya siguro meron namamagitan samin pero di ko lang raw maalala. Suguro tama yung sinabi nya well siguro mag kakaalaman na lang kami pag nakapunta na kong korea. Mabuti na kumalma ako para umokay nman ako.

Someone's Pov:
Sh** kailangan kong masabi sakanya ito! Bakit siya nagpaligaw!? Bakit siya pupuntang korea! Kung kailan akk nan dito chaka siya pupunta dun. Nakakapagod rin kaya trabaho ko urgh! Di bale para sa kanya naman ito e kahit mahirap ako okay lang. Soo hyun bakit?! Baka magalit siya sayo bakit mo nagawa yon.. Ayy shet alam ko na idadahilan ko totoo naman e. I have a plan para mapansin ako ni Soo hyun dapata kasi hinayaan na lang nya si Soo hyun siguro masaya na siya dun sa lalaki ako ang nahihirapan e. Paano ko ba malalapit loob sakin ni Soo Hyun ? Think think think??

Blank's Pov:
Damari... I need U

Soo Hyun's Pov:
Kim Taehyung i need to see you..

Hi Annyeong! Sorry if ngayon lang nakaupdate hahaha! May twist lang yung story ko para naman maganda. Thank you sa mga nag basa at nag vote sa story ko i hope na basahin niyo pa ang mga darating na chapters God bless you all