Düğünden sonraki hafta bayılarak hastaneye kaldırıldım. 5 gündür hastanede tedavi görüyorum kızımı göremiyorum ve saçlarım dökülmeye başladı en değer verdiğim şeyler elimden gitmek zorundamı hep? Üzgün üzgün oturuyorum yatıyorum başka bir şey yaptırmıyorlar . Arada Musti geliyor başka bir şey yok kimsenin haberi yok zaten.
"Aslı seni dışarıya çıkarıyım mı?"
"Ciddi misin?"
"Fazlasıyla"
"Hadi o zaman ne bekliyoruz " Aşığı indiğimizde ağlıyacak gibi oldum çünkü tüm orta okul arkadaşlarım bana bakıyor ve gülümsüyordu.
"Zeynep, Esin, Ekin, Sude,Rüzgar,Hilmi,Ezgi,Eda,Özge,Hülya,Nisa ve bütün sınıfm ne yapıyorsunuz burada?" Ekin konuştu tüm sınıf adına
"Biricik Aslımız hasta olmuş geçmiş olsun damı demiyelim?"
"Ya siz bir tanesiniz" Ekine sarılmak üzere gittim ona sarılırken bütün sınıf üstümüze geldi onlarda sarıldı kocaman bir sarılma oldu. Rüzgar 'ın elinde Miran duruyordu. Onu kucağıma aldım daha sonra bütün sınıf oturup konuşmaya başladık . Onları görünce yüzüm yeniden gülmeye başladı . Bunu hazırlayan Mustafa ve Rüzgârlarmış. O kadar duygulandım ki bir ara gözümdeki yaşları tutamadım ve bıraktım . Bütün akrabalarım onlar hepsi müthişler . Ailem hepsi .....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hep Hayatımı Mahvettin (TAMAMLANDI)
RomanceBelki gerçekte olmaz, belki çok sıkıcıdır ,belkide sadece öylesine bir kitaptır ama benim için bir kazanım olucak ve yaşamak isteyipte yaşamadıklarıma mutlu olmak isteyipte hiç mutlu olmayışı ma
