Bazen kimse duyamaz haykırışlarını.Kapalı duvarlarının ardında seyredersin hayal kırıklıklarını. Tek bir sözün bile ağır geldiği bu dünyada susmaktır payına düşen. Konuşmak istersin, dilin elvermez, tepki vermek istersin vücudun körelir.Artık bakışlarındadır sözlerin. Kaybettiklerinin ardından bakarsın sadece. Görsünler istersin insanlar seni,çabaladıgın umut dolu hayallerini.
O kadar küçüktür ki hayallerin oysaki...Bazılarının hayal olarak tanımlayamadıgı gerçeklerdir düşlerin.
Kaybetmek korkusu sarar bedenini. Çevrendekilerin ,senin için hayallerini,gerçekleştirmek de girer hayatına. Bir gülümsemeyle hayallerininde kayıp gittiğini fark edersin. Sıra gülümseyenlerin umut dolu sözcüklerine geldiğinde, artık sen,sen olmaktan vazgeçmiş sindir.Bütün sözcüklerin, dilinden dökülen gizemli sözcüklerinin, düşünceli bakışlarının sırrı olmuştur sanki.
Daha sonra baş ağrıları ve yalnızlıklar kalmıştır hayallerinden arda kalan. Dünyanın ne olduğunu bilmeyen insanların saçma sapan yorumlarını saymıyorum bile. 'Yeter Artık 'deme zamanı dersin ve her şeyi açıklamaya o kadar hazırsındır ki...Sonra bir anda susturulmak istenirsin. Yine duygularının dokunaklı duvarları sarmıştır bedenini. Aileni,seni seven insanları düşünüp başarmak istersin.Ve yine kendin için değil de onlar için hayal etme yolunu seçersin.Ama gerçek yine tüm çıplaklığıyla karşındadır.Sen yine de kendinden vazgeçerek, başkalarının hayallerini gerçekleştirerek,mutlu olma yolunu seçersin.Ve sonuç işte! SEN, sen olmaktan çok...
#YASEMİN DEMİR📝#
