Kontarin

Başlangıç

Boris avladığı ceylanı evine getirdi ve annesinin önüne bıraktı.

'Yine mi ava çıktın sen ?'

'Avı ne kadar sevdiğimi biliyorsun anne.'

Boris'in ailesi Boris'in avlanmasını pek desteklemiyordu. Bir gün vahşi bir hayvan tarafında öldürüleceğini düşünüyordu ancak Boris av konusunda çok yaratıcı ve yetenekliydi.Kendi yapımı olan okları kullanıyordu. Ayrıca kendine has tuzakları da vardı.

Güneşin batmasına yakın babası yokuşun aşağısında belirdi. Boris ve ailesi Kontarin'in kuzeyinde ki Orton Dağının eteklerinde yaşıyordu. Bu dağ sürekli rüzgarlı ve yağışlıydı. Babası dağın dibindeki tarlada Orton elması yetiştirirken annesi gün boyu yakacak odun toplamaya çıkıyordu. Boris ailesinin bu durumundan rahatsızdı ama hiç şikayet etmezdi.

Babası elindeki elmalardan birini Boris'e verdi ve Boris onu afiyetle yedi. Boris'in babasının elmaları o kadar güzeldi ki tüccarlar bu elmaları satın alıp şehirde satıyolardı.

'Bir şey mi oldu baba? Yüzün neden asık?'

'Bu sene elmalarımız çok az meyve verdi,sanırım kışı parasız geçireceğiz.'

Boris bu duruma çok üzüldü. Tek geçim kaynakları olan tarla mahsul vermeyecekti bu sene. Akşam yemekte herkes sus pustu, kimseden tek kelime çıkmıyordu. O sırada Boris'in babası söze girdi:

'Sanırım şehre çalışmaya gideceğim.'

Annesinin gözleri pörtledi.

'Delirdin mi sen ? Bizi yalnız mı bırakacaksın ?'

Babası umutsuz bir ses tonuyla:

'Yapılacak başka bir şey yok hanım'

Annesi adeta yıkıldı ve odasına çekildi. Boris kapının önüne geldi ve annesinin ağlama sesleri geliyordu.

Ertesi gün Boris ve annesi, babası Rinkor'u yolcu ettiler. Annesi göz yaşları tutamıyordu. Boris bir yandan annesini teselli ediyor bir yandan ne yapacağını düşünüyordu. Artık ava çıkamazdı. Annesiyle birlikte odun keseceklerdi.

O gün bütün gününü evde geçiren Boris kendine çok sayıda ok depoladı ve geçenlerde bulduğu taşı yontarak bir mızrak yaptı.

Annesi üzüntüden yataktan kalkamadığı için Boris dünden kalan yemeği yedi ve yatağına geçti. Tavana bakarak gelecek planlarını kurmaya başladı.