MASAL TADINDA

BİR DAMLA HAYAT

BİR DAMLA HAYAT

Bir yağmur başladı...Gökyüzünden inen milyonlarca damla büyük bir coşkuyla yeryüzüyle buluşmayı bekliyordu. Hava serin,insanlar huzurlu,dereler sularına su katmanın mutluluğunu yaşıyordu. Bu filmlere konu olacak mutluluk tablosuna katılmayan biri vardı.Bu,milyonlarca yağmur damlasından sadece bir tanesiydi. Yıllarca yağmur olup yağmış, sonra buhar olup gökyüzüne geri dönmüştü.

Gökyüzünün ve yeryüzünün her köşesini çok iyi bilirdi.Bulutların en güzel yerinden kendine bir ev yapmıştı.Ancak damla artık sıkılmıştı.Başka bir şeyler yapmak istiyor,bulutlardan başka barınacak yer arıyordu;ama o bir damlaydı.Böyle gelmişti dünyaya,ne yapabilirdi?Onun yeri bulutlardı,başka nerede barınabilirdi?

İşte bu yüzden mutsuzdu damlacık;ancak çok kararlıydı.Bu kez yağmur olarak yeryüzünü serinletecek,ama gökyüzüne geri dönmeyecekti.Mutlaka başka bir işe yarardı.Hem kendini gökyüzünden başka görmeye değer yerler olduğuna ikna etmişti.

İçine düştüğü hayal ikliminden sıyrılarak "bu kez başaracağım." dedi kendi kendine.

"Yeryüzüne düştükten sonra kendimi bir denize atmalıyım ve oradan da hiç gitmediğim yerlere gitmeliyim." diye düşündü.Tekrar gökyüzüne dönmek istemiyordu ve bunun için her yolu deneyecekti.

Nihayet yağmur kesildi ve arkasından o muhteşem,insanın içini umutla dolduran yağmur kokusu...

Evlerde,ağaçlarda,toprakta,nehirlerde birçok damla vardı;ama hiçbiri yerinden şikayetçi değildi."Böyle gelmiş,böyle giden" düzeni bozmaya hiçbirinin niyeti yoktu.

Bu sırada bizim damla dediğini yapmış,denizlerin suyuna karışıp çoktan yol almıştı.Nereye gideceğini,ne yapacağını bilmiyordu.Böylece biraz denizde kaldı.Ancak yağmurun dinmesiyle havalar ısınıyor,ısındıkça denizdeki sular yükseliyordu.Damla, buhar olup tekrar gökyüzüne dönerim diye çok korktu.Hemen kendini dışarı attı.Bu kez de kuruyup gidecekti.Köşeye sıkışmıştı;ancak o biliyordu yeri bulutlar değildi.Hayat bulabileceği başka bir yer vardı ve zaman kaybetmeden bulmalıydı.

Bu düşüncelerle umut içinde dolaşırken bir evin penceresinin önünde durdu.İçeride iki genç konuşuyordu.Damla sessizce bir köşede gençleri dinlemeye başladı.Şöyle diyordu gencin biri:

"Çok bunaldım,yoruldum,içimdekileri dışarı atamıyorum.Ne yapsam,ne söylesem olmuyor,bir türlü rahatlayamıyorum. Omuzlarımdaki yükü kaldırabilmem için rahatlamam lazım,ancak bunu nasıl yapabilirim ki?"

Bunları söyleyen genç,aslında birçok insanın ortak sorunundan bahsediyordu.

Duyduklarına çok şaşıran damla şöyle düşündü: Biz gökyüzünden tüm yeryüzünü temizlemek için geliyoruz.Her yeri yeniden doğmuş gibi ediyoruz. Ancak en önemli ve en kirli yeri temizlemeyi unutmuşuz: insanların içini...

Artık ne yapacağını biliyordu.Penceren içeri girdi,oradan da gencin gözlerine.

O anda çoğaldı bizim damla.Bir damla olarak girdiği gözden onlarca damla olarak dışarı çıkıyordu,yanına sıkıntıları da alarak...

Böylece hem genç sıkıntılarını attı hem de bizim damla barınacağı yeri buldu.Onun yeri gözlerdi.Bulutlarda başlayan hayatı, gözlerde devam edecekti.Artık her sıkıntılı insanın imdadına yetişecek,paylaştıkça çoğalacaktı.

O günden sonra insanlar ne zaman yüklerini taşıyamayacak duruma gelseler damla seve seve paylaştı tüm yükleri...

O artık bazen bir sevinç,bazen bir acı,bazen bir hüzün,bazen de özlem olarak çıkıyordu dışarı.Ama en önemlisi de artık onun da bir adı vardı.

Onun adı artık "GÖZYAŞI"ydı.

Türkan SOGURMAN