Sınıfa yaklaşdıkça kalbimizin atışı hızlanıyordu gözümüz öyle bir dolmustuki gözümün önüne görmekte zorlanıyorduk.Sınıfa yaklaşınca sınıfın önünün çok kalabalık olduğunu farkettik .Ben önden herkesi iterek yürüdüm.sınıfın ortasına doğru geldiğimde sınıf arkadaşım olan Hiranın yerde hareketsiz bir şekilde yattığını görünce başımdan aşağı kaynar sular inmiş gibi hissettim.Bütün sınıf ağlıyordu arkamı dönüp bizimkilere baktım onlarda ağlıyordu ambulans,aambulansa haber verdiniz mi? Diyebildim sadece evet diye bir ses geldi arkadan .Şeyma hocaydı oda bitmişti hepimiz ne yapacağımızı şaşırmıştık ambulansın sesiyle irkildik.Hırayı sedyeyle aldilar biz arkadan koşuyorduk hiranin annesine haber verilmisti Seyma hoca vermişti annesini düşünemiyorum şuan ne haldedir bahçeye indigimizde hirayla, Seyma hoca gitti.Zaten hiranin sınıfta hiç bir yakın arkadaşı yoktu ama sınıf arkadaşımızdı.mümin kardeşimizdi hepimiz arkadan hareketsiz bir şekilde ambulansın gidişini izledik.ambulansın izi kaybolmuştu seside görüntüsünde yoktu artık .Şimdi oturup beklicektik.Başka çaremizde yoktu zaten.Kamelyanin altına geçtik hiç birimizde ses cikmiyordu.Öğretmenler öğrenciler hepsi biyere çökmüş oturuyordu.Bazen Hiraya bizi çok sinirlendirdiginde niye bizimle aynı siniftasinki 4 senedir ne çektik derdik.Ama kim derdiki bir gün Hirayı yerde hareketsiz bir şekilde gorecegimizi..
