Hirata bir şey olursa hiç bir şey eskisi gibi olmiyacakti..Bütün sınıf arkadaşlarım kaskatı kesilmisti ta ki telefonun sesini duyana kadar..Emel hocanın telefonundandı gelen ses ,Seyma hoca arıyordu herkes hocanın başına toplanmıştı korku ve merak karışımı birşey hissediyorduk sanki emel hoca cevap vermişti bile hoparlörü açtı çünkü kötü bir şey olsaydı açıklayamiycagini biliyordu.Seyma hocanın sesi titriyordu sadece bir şey çıkabildi ağzından.!!!kurtaramadık!!!Bitti mi kolaymiydı bu kadar bırakıp gitmek olamaz ...Hira ya bir gün okula gelmese ortada göbek attığımız kız o an gözümün önünden bütün kavgalarımız bütün yaşadıklarımız geçti ...hakkını helal edermiydi acaba bize ,bu sefer arkamı dönüp bizimkilerin ne halde olduğuna bakmadan olduğum yerde yere coktum.Saat 5 'e yaklaşıyordu annem annem o merak etmiştir şimdi okulda durup hiçbirşey yapamazdık.hatta artık hiç birşey yapamazdık.Şimdi sıra ailesinin yanında durmaktaydı hiranin annesi ile babası ayriydi.Bu yüzden daha zordu hayatı hocalar onun sorunları var iyi davranın dediğinde hep bizim hiç sorunumuz yok mu derdik.Vardı ama onunki kadar olamazdı en azından bizim bir ailemiz vardi..
