Sabah kalktıgımda başım çatlayacakmış gibi ağrıyordu zar zor hazırlanıp okula gittim kapıdan geçerken aklımdan şunlar geciyordu.Ah be okul giderayak bunlaridami yapacaktın bize. İçeriye girdim koridorlar üstüme üstüme geliyordu sınıfa geçtiğimde sınıftaki kızların hepsi hayattan bezmiş gibiydi.Başak ve sahrada sıralarında hareketsiz bir şekilde oturuyorlardı.Her sabah geldiğimde bana sinirlenirlerdi çünkü sabahları gülemezdim bu yüzden de bana suratsız derlerdi.Ama artık tüm sınıf öyleydi.Çantamı sıraya biraktim ve sırama oturdum .Sınıftan çit çıkmıyordu.Zilin sesiyle sessizlik bozuldu .Ben okula gelmeyi düşünüyordum aslında ta ki Şeyma hoca beni arayana kadar ben okula gelmicem dediğimde .Öyle hiç toparlayamayız hem derslerden geri kalırsınız,dedi.Haklıydı evde otursaydım aklımdan hiç çıkmazdı .Sıraya girecektik aşağıya indik Hiranin ölümü tabi ki tüm okulu etkilemişti
Bütün okul yikilmisti .Yüzü gülen bir insan bile yoktu zaten olsaydı anormal olurdu.Sıraya geldiğimizde müdür Hiranin ölümü konusunu açmadı bile.Çünkü açarsa tekrar acılarin debresecegini biliyordu.Daha bitmemiştik zaten tekrar debreşsin.Sınıfa girdik dersimiz Şeyma hocayaydı derse biraz geç geldi geldiğindeyse zatn sanki görüntüsü burdaydi ama ruhu yoktu.Her şey o kadar çabuk gelişmiştiki hepimiz etkilenmistik.Okulda daha önce böyle bir olay olmamıştı bile Esma da vicdan azabindaan okula bile gelemiyormuş. Gelmesin zaaten bir daha yüzünü görmeyi kaldirabilecegimiZİ sanmıyorum.
