Ημίθεες.

Η αλήθεια.

Ήταν Σάββατο πρωί και όπως είναι φυσικό οι  4 φίλες συναντήθηκαν στην πλατεία του μικρού χωριού τους.Πάνε μέρες που έχουν να συναντηθούν.Υποχρεώσεις βλέπετε...Πρώτη έφτασε η Λούνα και ύστερα έφτασαν και οι άλλες τρεις.

Λούνα:Γιατί πάντα εγώ φτάνω πρώτη;;;

Μελίνα:Αφού το σπίτι σου είναι απέναντι φυσικά και θα φτάνεις πρώτη!!!

Έσκασαν όλες στα γέλια!!Μετά απλώθηκε νεκρική σιγή.Είχαν στερέψει από ιδέες και έτσι έπιασαν τα μαθήματα του σχολείου:

Μία:Είναι δύσκολη η μυθολόγια της πρώτης γυμνασίου.Όλοι αυτοί οι θεοί με κουράζουν.Δεν μπορούσαν να είναι τρεις ή τέσσερις;;Έπρεπε ντε και καλά να είναι δώδεκα?!?!?

Ρόζα:Ξέχασες ότι τέσσερις θεές είμαστε και εμείς???

Για ακόμη μια φορά έσκασαν όλες στα γέλια.

Τα κορίτσια από μικρά γνώριζαν την σημασία των ονομάτων τους και πίστευαν ότι συμβόλιζαν τα κύρια χαρακτηριστικά τους.Όμως κάθε φορά που ρωτούσαν τους γονείς τους για τα ονόματα όλο και κάποια δουλειά εμφανιζότανε ή όλο και κάποιο τηλεφώνημα.

Τα κορίτσια καθόντουσαν ήσυχα σε ένα παγκάκι που βρήκαν και συζητούσαν για ότι τους κατέβαινε στο μυαλό.

Ξαφνικά μία θύελλα σηκώθηκε τόσο δυνατή που το παγκάκι ξεριζώθηκε και πέταξε στον ουρανό!!!Τα τέσσερα κορίτσια ούρλιαζαν ώσπου ξαφνικά προσγειώθηκαν σε ένα μεγαλειώδες μέρος τόσο μεγάλο που νόμιζες ότι μέσα έμεναν γίγαντες!!Αφού έφυγε η σκόνη που τους κάλυπτε αντίκρισαν κάτι που τις άφησε άφωνες.Αντίκρισαν 12 ανθρώπους ή για να πω καλύτερα θεούς...Για ακρίβεια αντίκρισαν 6 γυναίκες και 6 άνδρες όχι πολύ μεγάλους σε ηλικία.Τότε τέσσερις γυναίκες πλησίασαν τα κορίτσια:

Αφροδίτη:Κοίτα πως μεγάλωσαν τα κορίτσια μας!!!

Μία:Από που μας ξέρετε???

Άρτεμις:Μα φυσικά και σας ξέρουμε!!Είμαστε οι μαμάδες σας!!

Αν σας άρεσε αστεράκι και comment!!!Θέλω πολύ να αφήνετε σχόλια για το αν σας αρέσει για να το συνεχίσω!!!Ευχαριστώ πολύ!!!

XOXO