Ο Εγγονός Της Κυρίας Σοφίας

4ο Κεφάλαιο

Έχει πάει σχεδόν δέκα η ώρα το βράδυ. Θα καθόμουν να βοηθήσω στο τελείωμα των δουλειών, αλλά η κυρία Σοφία με έδιωξε κακήν κακός λέγοντας :" φτάνει Πηνελόπη μου φτάνει...πάνε να ξεκουραστείς".

Βρίσκομαι στο σπίτι και για κάποιον περίεργο, λόγο δεν νιώθω κουρασμένη. Σκέφτομαι να δω τηλεόραση, μα την κλείνω αμέσως αφού δεν έχει τίποτα το ενδιαφερον. Πφφφ! Τι να κάνω?! Μου περνάει από το μυαλό να κάνω ένα μικρό πίνακα, αλλά διώχνω αυτήν τη σκέψη γρήγορα. Έχω να σχεδιάζω ή να ζωγραφίσω από τότε μσ τον Ορέστη. Δεν τολμάω να να ξανά πιάσω μολύβι ή πινέλο, φοβάμαι για το αν ακόμα θα σχεδιάζω ασυναίσθητα εκείνον.

Το σκέφτομαι λίγο παραπάνω, και παίρνω την απόφαση πως θα το κάνω. Δεν γίνεται να σκέφτομαι ακόμα εκείνον. Ήταν κάτι που τελείωσε. Τρέχω στο δωμάτιο μου, ανοίγω την ντουλάπα μου και κατεβάζω, από το ράφι, όλα τα σύνεργα. Τα είχα θαμμένα καιρό αλλά ήρθε η στιγμή να τα εμφανίσω ξανά. Πιάνω ένα μικρό ποτύρι, το γεμίζω με νερό και τοποθετώ μέσα τα πινέλα. Βγάζω ένα μικρό καμβά και τις τέμπερες. Ξεκινάω πρώτα το σχέδιο μου με μολύβι, για να μην κάνω καποιο λάθος.

Αφού τελειώνω το σχέδιο, ξεκινάω να το χρωματίζω. Τελειώνω και σηκώνω το κεφάλι μου για να δω την ώρα. 00:30 δεν με πήρε αρκετή ώρα. Το αποτέλεσμα έχω να πω πως με αρέσει αρκετά (το σχέδιο στη φωτό που είναι και δικό μου παρεπιπτόντος ^_^). Δεν έχασα την "φόρμα" μου όπως νόμιζα. Τα αφήνω όλα πεταμένα πάνω στο τραπέζι, και πηγαίνω να κοιμηθώ.

Το ξυπνητήρι χτυπάει. Δεν έχω όρεξη να πάω σήμερα στη σχολή και παίρνω την απόφαση να κάνω γενική καθαριότητα στο σπίτι. Είναι καιρός νομίζω αφού η σκόνη είναι εμφανής πάνω στα ξύλινα έπιπλα. Ετοιμάζω καφέ και πιάνω αμέσως δουλειά. Πρώτα το σαλόνι, σειρά έχει η κουζίνα, τουαλέτα και τέλος δωμάτιο. Μπαινωβγαίνω συνεχώς στο μπαλκόνι αφού μέχρι και τα χαλιά τίναξα. Παίρνω την μεγάλη σακούλα, κλειδιά και πάω να τα πετάξω στον κάδο.

Ανοίγω την πόρτα και συναντώ την κυρία Σοφία.
Κ.Σ: καλημέρα Πηνελόπη μου! Δεν πήγες στη σχολή σήμερα?
Π: καλημέρα!...όχι έκατσα να κάνω γενική καθαριότητα. Θα κατέβω να πετάξω τα σκουπίδια, θέλετε να δω το γραμματοκιβώτιό σας μήπως έχετε τίποτα?
Κ.Σ: ααχ ναι κορίτσι μου θα με διευκόλυνε πολύ αυτό
Π: ωραίο κατεβαίνω

Κατεβαίνω, πετάω τα σκουπίδια και πάω στα γραμματοκιβώτια...εγώ δεν έχω τίποτα, η κυρία Σοφία έχει ένα γράμμα, φυσικά από τον Άλεξ. Το παίρνω και ανεβαίνω.

Φτάνω πάνω και μπαίνω στο σπίτι της κυρίας Σοφίας, αφού άφησε ανοιχτή την πόρτα.
Π: κυρία Σοφία, ελάτε έχω γράμμα για εσάς από τον Άλεξ!
Κ.Σ: ααα! Κάτσε κάτσε να με το διαβάσεις!!

Γιαγιά η μέρα που θα ειδωθούμε πλησιάζει. Συγκεκριμένα δύο μέρες έμειναν! Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα! Έχω μαζέψει όλα τα πράγματα, και το μόνο που μένει είναι να έρθει η μέρα αυτή της αποχώρησης. Σαγαπάω πολύ Σοφάρα μου!
Άλεξ

Π: πως νιώθετε??...μία μέρα έμεινε, γυρίζω να την κοιτάξω και την βλέπω να κλαίει.
"Κυρία Σοφία τι πάθατε? Γιατί κλαίτε?
Κ.Σ: δεν είναι τίποτα Πηνελόπη μου...απλά συγκινήθηκα...ξέρεις πόση αγάπη του έχω...είναι η αδυναμία μου
Π: ηρεμήστε...θέλετε να έρθετε δίπλα σε εμένα να σας φτιάξω έναν ελληνικό καφεδάκι που σας αρέσει?
Κ.Σ: ναι ναι κορίτσι μου πάμε...μαρέσει ο ελληνικός από τα χεράκια σου...χαλάλι στον άνδρα που θα σε πάρει...τψρα που το σκέφτομαι θα τέριαζες με τον Αλέξανδρο!
Π: χαχα κυρία Σοφίααααα
Κ.Σ: καλά καλάαα...μία σκέψη έκανα...χαχαχα

Κάτσαμε ήπιαμε τον καφέ μας...φάγαμε μετά τις φακές που είχε φτιάξει η κ.Σοφία και τέλος η κάθε μία πήγε στο σπίτι της. Μπάίνω στο σπίτι. Σκέφτομαι την Χριστίνα...ακόμα δεν μιλήσαμε μετά από εκείνο που έγινε στη σχολή. Παίρνω αμέσως το κινητό μου και πληκτρολογώ τον αριθμό της...με το δεύτερο χτύπο το σηκώνει και δεν προλαβαίνω να μιλήσω
Χ: Πινέλο μου συγνωμη αλήθεια το παρατράβηξα...δεν θέλω να είμαστε μαλωμένες σε παρ...
Π: χαχα φτάνει φτάνει ηρέμησε...άντε έλα με ταινία, βάζω ποπ κορν...σε περιμένω
Χ: Πινέλο μου σε ευχαριστώ!! Έρχομαι έρχομαι!!

Μετά από ένα εικοσάλεπτο σχεδόν ήταν εδώ. Βάλαμε να δούμε μία ταινία περιπέτειας, κουρνιάσαμε στον καναπέ με κουβέρτα και η κάθε μία με ένα μπολ στκ χέρι. Κοιμήθηκε σε μένα γιατί ήταν αργά.

Άλλη μία μέρα τελείωσε