Ο Εγγονός Της Κυρίας Σοφίας

Κεφάλαιο 12ο

Κάθομαι καθισμένη στο σαλόνι, περιμένοντας τα κορίτσια. Χαμένη στις σκέψεις μου δεν ακούω το κουδούνι που χτυπά.

Αρ: Πινέλο? Που είσαι ρε βλαμμένη? Άνοιξε αρχίζω και ανησυχώ

Π: τώρα τώρα έρχομαι, λέω και ανοίγω την πόρτα

Αρ: έλα ρε Πηνελόπη γαμώτο...τι κάνεις τόση ώρα?...νόμιζα έπαθες κάτι

Π: καλά ρε Αρίστη...ηρέμησε...αφαιρέθηκα

Αρ: αφαιρέθηκες?...μάλιστα...και τι σε έκανε να αφαιρεθείς??

Π: τίποτα...χαζομάρες

Αρ: εμένα γιατί κάτι μου λέει ότι οι "χαζομάρες" έχουν όνομα?...και συγκεκριμένα το όνομα Άλεξ

Π: τι?...τι είναι αυτά που λες?...πώς σε ήρθε?...Αρίστη σοβαρέψου, λέω και κάνω προσπάθεια να σηκωθώ βιαστηκά

Αρ: εεε εεε!! Ήρεμα θα πέσεις παιδί μου!!...τι αναστατώνεσαι?

Π: αναστατώθηκα?...εγώ?...χαχαχα δεν είσαι καλά

Αρ: εντάξειιι...είμαι σίγουρη τώρα ότι κάτι τρέχει...και ότι έχει σχέση με τον Άλεξ.

Π: πφφ ναι...οκ τα παρατάω...με τον Άλεξ έχει...δεν ξέρω τι συμβαίνει...απλά είμαι μπερδεμένη με την όλη κατάσταση

Αρ: μισό μισό! Παίρνω και την Χριστίνα τηλέφωνο να έρθει και θα μας τα πεις ΌΛΑ...και όταν λέω ΌΛΑ...εννοώ ΌΛΑ...με κάθε λεπτομέρεια...ότι έχεις μέσα στο κεφαλάκι σου

Π: καλά...

Αρ: τέλεια, λέει και παίρνει τηλέφωνο την Χριστίνα. Μετά από είκοσι λεπτά η Χριστίνα βρισκόταν στο σπίτι μου, έχοντας πάρει την θέση της στον καναπέ

Χ: τι έγινε ρε κορίτσια?...γιατί τέτοια βιασύνη να βρεθούμε?

Αρ: η φίλη μας δεν είναι πολύ καλά

Χ: τιιι?! Τι έχεις κοριτσάκι μου?! Ποιος σε πείραξε?! Να βάλω τον Θανάση μαζί με τους φίλους του να τον πλακώσουν?! Τώρα τώρα τον παίρνω τηλέφωνο

Π: καλέ!! Όχι όχι ηρέμησε! Δεν με πείραξε κανείς κάτσε κάτω!

Χ: ααα...εε τι έπαθες καλέ?

Π: λοιπόν κορίτσια...ξεκινάω...και δεν θέλω να με διακόψετε μέχρι να τελείωσω...για να μην τα ξεχάσω

Αρ: από εμένα ξέρεις ότι δεν υπάρχεξ πρόβλημα...κάποιες άλλες μιλάνε πολύ

Χ: καλά καλά...αμάν...κατευθείαν...δεν είπα κάτιιι...όλο με μαλ..

Αρ: εεεε!! Καλά εντάξει...πο πο...πήρες φόρα...τέλος πάντων...Πηνελοπάκη...πες μας

Άρχισα να τους εξιστορώ όλα όσα συνέβησαν από την αρχή της γνωριμίας μου με τον Άλεξ, με κάθε λεπτομέρεια. Τα κορίτσια με παρακολουθούσαν με προσήλωση. Καμία τους δεν μιλούσε, και περίμεναν να τελείωσω όπως τους το είχα ζητήσει.