HER VOICE (One-Shot Story)

"HER VOICE"

I don't know her.

I don't know what she looks like.

I don't know everything about her.

The only thing I know is her voice.

February 14, 2010. Sunday, Valentine's Day. It's the day when my girlfriend died because of leukemia.

That's also the day I heard her voice.

*flashback*

"time of death 6:36am" - sabi nong doctor

Nang marinig ko ang sinabi ng doctor, gumuho ang mundo ko.

Dali-dali akong pumunta sa loob ng ICU.

"d-death?" - nanginginig na sabi ko habang papalapit sa kaniya

And then I saw her lying.

"d-doc, bakit nakatunganga lang kayo? BUHAYIN NIYO SIYA!" - sigaw ko habang yakap-yakap siya

"I'm sorry pero wala na kaming magagawa pa" - sabi nong doctor at umalis na kasama ang mga nurse

Doctors and nurses are completely useless.

"MEGAN, WAKE UP! YOU CAN'T LEAVE ME!" - I said habang yakap-yakap siya

It really hurts!

I never imagined that this day would happen.

I thought this kind of life only happens on wattpad stories.

Alam kong may sakit si Megan ang hindi ko alam, she already stopped responding the treatments years ago.

Dali-dali akong lumabas at pumunta sa pinakataas ng hospital, di ko kayang makita si Megan na ganon.

"MEGAAAAAAAAAAAAN!" - sigaw ko

Linabas ko ang galit ko, sinuntok ko ang pader hanggang sa makakaya ko.

Di ko matanggap na wala na ang pinakamamahal ko, the only reason I'm still alive.

"sir? ano pong ginagawa niyo?" - an unfamiliar voice

Di ako lumingon, ayaw kong makita niya kung sino man siya na umiiyak ako baka isipin niya na bakla ako kasi umiiyak, girls this day are pretty stupid pa naman, kung anong iniisip.

I didn't answer.

"I guess, isa sa pamilya mo ang namatay or may sakit na malubha. I already knew that feeling" - sabi niya at lumapit sakin

"Alam niyo po ba sir, dito mismo sa hospital na toh ako pinanganak at dito din namatay ang mama ko dahil sa panganganak sakin. Lagi kung sinisisi sarili ko kasi kahit minsan hindi ko naranasan magkaroon ng isang mama pero ang papa ko kailanman hindi niya ako sinisi at hindi niya pinaramdam sakin na wala akong mama kasi sabi niya everything has a reason kung bakit nangyari yon" - ang daldal niya pero dahil sa kaniya gumaan ang pakaramdam ko

Di ko alam kung bakit naisip ko ring mag kwento.

"just now, my girlfriend died because of leukemia. I don't know who else to blame but the doctors maybe because they can't help my girlfriend, they always say stupid things." - I shared without looking at her

Akala ko mabibigla siya pero instead yinakap niya ako. Nabigla ako sa ginawa niya.

"you know what, everything has a reason maybe she's not the right one for you kaya siya kinuha ni God" - I know I can't see her face but I think she's smiling