CELLAT

DARMADAĞINIK

Toplanıp gidiyorum bak
Toparlayamadığım ruhumla,
Darmadağınık.
Ve biliyorum
Gittiğim yer
Eskisinden de dağınık.

Şimdi elime tutuşmuş
Şu sevimsiz valize
Neleri sığdırmalıyım?
Hangi anıdan başlayıp,
Hangi resmi almalıyım?
Gözlerimi sımsıkı kapattığımda
Beliren silüetini mi,
Zihnimin tüm odalarına kilitli
Gülüşünü mü bırakmalıyım.
Neyi senden alıp
Neyi sana bırakmalıyım?

Toplanıp gidiyorum bak
Sonunda istediğin olacak.
Biraz kafa dinleyip,
Rahat nefes alacaksın.
İstediğin zaman gidip,
İstemediğin yerlerde ayacaksın.
Kendin olacaksın
Bensiz kalacaksın
Hayattan çalıp
Tasasız yaşayacaksın öyle mi?

Toplanıp gidiyorum bak
Saçlarımı okşayan ellerin
Bağrında nefesimi hapsedişin
Elimde parmak izlerin kalacak.
Gökyüzü bile ağlayacak
Kuşlar esarete kanat kıracak.
Ardından üşüyen ellerim
Dönmeyeceğimden emin,
Titrek sesim,
Kendini zor tutan buğulu gözlerim
Kalacak.
Zihnin beni bu son vedasıyla anıp
Her defasında
Kendini vuracak ve,
Ciğerlerin içten içe yanacak

Toplanıp gidiyorum bak
El etek öpmeden
Gel beni gör demeden
Kimseye sövmeden
Kelimelere güvenmeden
Kırılıp dökülmeden
Uzlete çekilmeden...

Toplanıp gidiyorum bak
Aşkından ölmeden
Tek yürek sendelemeden...

Peyman Keskin