!Jolien!

66 9 2
                                    

Ik sluit m'n ogen, het doet vreselijk pijn. De schaar gaat dieper in mijn pols, het bloed. Ik kan niet meer terug, nooit meer. Ik heb alle redenen om te sterven, geen vrienden, geen familie, geen geliefden, geen leven. Nooit heb ik me ergens thuis gevoeld. Ik voel hoe de schaar eindelijk m'n slagader bereikt en zucht, zucht van geluk. Nog even staar ik voor me uit, totdat ik zwarte vlekken zie, en dan niets meer. Niet meer het geluid van de straat, van spelende kinderen, niets meer. Alleen spijt, waarom moest ik dit doen, ik ben pas 13, het leven had me nog zoveel te bieden, nu heb ik het verpest.
Ik was Jolien. Nu ben ik niemand.
______________________________________________________

Mijn Einde ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu