!Marie!

61 9 3
                                    

Had ik mijn grote mond maar gehouden, ik had het kunnen weten. Ik voel hoe de riem ervoor zorgt dat m'n rug bloed. Ik ben duizelig, brutaal en dom. Toen hij zei: 'Nog één woord en je overleeft het niet!' Zei ik gewoon: 'Prima, ik heb toch niets om voor te leven!' M'n moeder staat in de deuropening van mijn kamer terwijl ik op mijn knieën zit en geslagen word. De ademhaling van mijn vader gaat gejaagd, te gejaagd naar mijn zin. De eerst volgende slag van de riem is veel harder dan de rest, ik val naar voren. Mijn ouders gaan de kamer uit en laten me achter. Een traan verlaat mijn oog, het is mijn laatste. Alles wordt zwart.
Ik was Marie. Nu ben ik niemand.
______________________________________________________

Mijn Einde ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu