!Johanna!

37 7 1
                                    

Twijfelend zet ik een voet op de stoel, wil ik dit doen? Tuurlijk, dit is wat ik al jaren wil doen, maar of ik er gelukkiger van word, weet ik niet. Ik pink een traan weg, zet m'n tweede voet op de stoel en wikkel het touw om mijn nek. Ik sluit mijn ogen en probeer het houten voorwerp van onder mijn voeten weg te stampen. Even later krijg ik mijn zin en bindt het touw zich strak om m'n hals, mijn voeten kunnen net niet aan de grond. Ik schreeuw, gil en laat al het geluid dat in me zit naar boven komen, maar niets of niemand reageert. Ik wil terug, terug m'n oude leven oppakken en verder gaan. Maar het is te laat, he touw zat te strak om mijn nek heen en mn voeten konden niet bij de grond.
Ik was Johanna. Nu ben ik niemand.
______________________________________________________

Mijn Einde ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu