Lost.

Acımak

Ölümden ne kadar korktuğunu biliyorum bu yüzden seni en güzel şekilde öldüreceğim.

Çığlık çığlığa uyandı her yeri kan ter içindeydi dili damağı kup kuru kurumuş bir damla suya muhtaç kalmıştı.

Hızlıca yorganı üstünden atıp sıcak ayaklarının soğuk parkeyle buluşmasını sağladı , duvardaki prize ulaştı ve karanlık geceyi yarıp geçen ışık hüzmesinin gözlerini kamaştırmasa izin verdi , bir süre gözleri kısık bir şekilde alışmasını bekledi .

Odanın hafif bir şekilde aydınlattığı karanlık koridoru hızlı bir sekilde geçip mutfak kapısının yanına vardı , kapı kulpunu çevirdi ışığı açtı ve buz dolabından surahiyi çıkarttı kendine buz gibi bir su doldurdu ve anında kafasına dikti.

Bazı damlacıklar dudak ve bardak kenarlarından firar edip çenesine ordan da boynuna ulaştı .

İkinci bardağı da doldurdu ve onuda bir dikişte bitirdi.
Elinin tersiyle ağzını sildi ve derin bir oh çekip mutfaktaki sandalyeye kuruldu .

Dirseklerini dizine yaslayıp kafasını avuçları içine aldı .

Beyni çatlıyordu düzenli olarak gördüğü kabus günden güne onu hem psikolojik olarak hemde fiziksel çok yıpratıyor , etkiliyordu.

Ayağı kalkıp mutfakta iki tur attı, gözü mutfak tezgahının üzerindeki uyku haplarına ilişti onları kullandığı sürece kabussuz , rahat ve deliksiz uykular uyuyordu ama onun dişinda rezalet her seferinde ya çiğlik atarak ya da ağlayarak uyanıyordu .

Gittiğı Psikologlar , verdikleri ilaclar hicbir işe yaramıyordu . Bunun bir çözümü yoktu .

2 sene olmuştu 18. Yaş gününün ilk gecesi bu kabus başlamış ve uyku hapı kullanmadığı sürece hep uykularını mahveden davetsiz bir misafir olmuştu.

Bir buçuk ay boyunca hergün uyku ilacı kullanmış rahat uyumaya başlamıştı ama bir gün hapı bittiğin de almayı unutmuştu o gece ilaçsız uyumayı denemiş ama sinir krizine girmişti hastaneye yatınca uyku hapı vermeleri için yalvarıp uyumak istemiş ama çıkan sonuçlardan bir ay boyunca içtiği uyku ilaçlarınin onda bağımlılık yaptiği tespit edilmişti . Tedavi görmeye başlamıştı 3 ay tedavi görmüş ve en sonunda uyku hapına olan esaretini yenmişti .

Evine döndükten bir süre sonra kabuslar tekrar başlamıştı ve hala devam ediyordu.

Buda o artık ona sıradan ritüel haline gelmiş gecelerden biriydi.

Yoksa değilmiydi ?

Camın aniden kırılmasıyla yerinde sıçradı ve korkuyla yerinde doğruldu. Gözleri kocaman açılmış uykusuzluktan kan çanağına dönmüş bir halde şok içinde olduğu yerde donup kalmıştı.

Ani gelen şoktan çıkıp hızlıca masanın altına çömelmişti,evi 7 katlı,bir apartmanın 3. Katıydı yani her kimse buraya çıkması kolay degildi.

Korkudan tir tir tir titriyor kanından fişkıran adrenalin patlaması sonucu yerinde duramıyordu .

Telefonunu almak icin yerde emekleyerek koridora ordanda odasına girdi emeklemeye devam ederken arkasından gelen sesle neye uğradığını şaşırdı arkasına baktı bir yandan emekleyerek komidindeki telefona ulaşmaya çalışıyordu bir yandan arkasından gelen sesi çözümeye çalışıyor du o sırada kafasını sert bir yere çarptı .

Bunun komidin olmasını ümit ederek yavaşça önünü dönmeye başladı.

Artık kafası tamamen önüne döndüğünde ise umduğu komidin yerine bir çift bacak ve siyah botlar almıştı .

Korkuyla gerilemeye başladı kafasını kaldırıp suratına kim olduğuna bakacak cesareti kendinde bulamadı ve gözlerini Botlardan ayıramadı o geriye kaçtıkça siyah botlar ona ağır ağır yaklaşıyor aradaki mesafeyi azaltmaya başlıyordu .

En sonunda sırtını duvara çarptiğinda kendine gelip gözlerini botlardan ayırdı ve etrafta kendini koruyabileceği bir şeyler aramaya başladı .

Ona en yakın olan süs eşyasına uzanmaya çalıştı yani vazoya ama o eli tutup duvara yapıştırması bir oldu.

Deli gibi çığlık atmaya çırpınıp elini ondan kurtarmaya başladı eğer şanslıysa binadan birileri onun sesi duyar ve yardıma gelirdi ki ağzının kocmam bir el tarafından kapaması kısa sürmedi .

Nihayet gözlerini kendisinden çok uzun olan şahısın suratına çevirdiğinde Hiç cevirmemeyi diledi.

Hergün kabuslarını süsleyen bilinç altınının baş rolü haline gelmiş olan bu surat asla unutamadığı çehre şu an karşında ona en vahşi halinde bakıyordu ve gözleri kapanıp bilincinin kapanmadan önceki gördüğü son şeyse nefret dolu gözler oldu.