Kim bilebilirdiki ortaokulda melek gibi bir kızın yavaş yavaş şeytana dönüşeceğini.Onunkisi sadece masum bir aşktı.Ve ilk aşktı.Daha önce hiç aşık olmamıştı.Bu yüzden hakim olamadı zaten .Büyüdükçe büyüdü sevgisi.Peki farkındamıydı.
Hayır değildim eyer olsaydım Belki kontrol edebilirdim.Ama edemedim pişmanım.Ama fayda etmiyor.Ya 5.sınıfta öyle çarpışma falanda yok sadece ilk gördüğümde aşık oldum.Bilmiyorum ama bi anda oldu.Bide benim midemde öyle kelebekler falan uçuşmadı direk kalbimde bir ağrı başladı.Aslında belliydi belki de .Daha ilk görüşte kalbime giren ağrıdan .Ama işte o zaman saftım ama şimdi aklınıza gelemeyecek kadar kötü şimdi üniversiteyi bitiriyorum.Aslında bugün benim en mutlu günüm olması gerekirken yine mutsuzum.Ve kürsüdeyim diplomamı aldım ve küçük bir tebessümle bir kaç hatıra fotoğrafı oda ailem için.Okumamı istedikleri için de gittim zaten yoksa lise sonda bırakacaktım.Ama bırakmadım işte nedense.Biloyomusunuz ailem beni görmesin diye her gece sessizce ağladım ben sırf üzülmesinler diye.Bileklerimi kaç kere kestim ama onların haberi bile olmadı .Ve artık plotonik aşk bende nefret uyandırdı.İster bana şizofren diyin yada psikopat aldırmam zaten öyle bile olabilirim.Biliyomusunuz her gün okuldan geldikten sonra ailenin ağladığını anlamaması için yalandan bir tebessüm o tebessüm bende şimdi kayboldu .Yıllar bende çok şey değiştirsede bazı şeyler hep aynı kaldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İstisna
Teen FictionSiz hiç birisini sevdiğiniz için kötü oldunuz mu ? Ama yanlış anlamayın!! Bu bileklerinizi kesmek,onu unutmak için istemediğiniz kişilerle çıkmak veya her gece onu unutmak için yorganın altında gözyaşlarında boğulmak değil bu. Bu başka bir kötülük...
