Κάπου εδώ είναι που λέω για μένα, σωστα..Λοιπόν με λένε Μαρία, καθόλου συνηθισμένο ε? :)
Πάω β' λυκείου και έχω μια κολλητη, μία και καλή! Όλες οι υπόλοιπες είναι καμπιες, ψώνια και βιτρίνες...Τόσο αντιπαθητικες!Ελπίζω να καταλαβαίνετε για πιο είδος κοριτσιού μιλάω...
Είμαστε στο προαύλιο και περνάμε την τελευταία εβδομάδα σχολείου κάπως χαλαρά ας πούμε, είναι η φάση που μπαίνουμε και δεν μπαίνουμε στην αίθουσα...
"Όοοχι...κρύψε με!" κλαψουρισα στην αγκαλιά της Σοφίας...
"τι...τι..τ?" η Σοφία είδε τον αδερφό μου να με πλησιάζει και το χαμόγελο της εξαφανίστηκε, λίγο γιατί ήταν κακός μαζί μου ε...και λίγο επειδή ήταν πρώην της "δωσμου λεφτά!" μου είπε και μου έδειξε το χέρι του "σοβαρά?τα ίδια λεφτά μας δίνουν.... Τι τα χρειάζεσαι anyway?"
"απλά δωσμου, θα σου τα επιστρέψω !" "τσ...έλεος ρε Αντώνη, σε αυτήν θα τα δώσεις?" έβγαλα πέντε ευρώ και του τα έδωσα...
"να μην σε ενδιαφέρει.."
Δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο για την σχέση μου με τον αδερφό μου..
Κοίταξα την Σοφία και ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα!
Εγώ της το είχα πει... Μην μπλέξεις, θα σε κοροϊδέψει, ο αδερφός μου είναι μόνο ένας player! Αλλά δεν άκουγε, εντάξει, να τα λέω καλά,καμιά στην θέση της δεν θα του έριχνε άκυρο, ήταν αρχηγός στην ομάδα ποδοσφαίρου, έπαιζε από τα πέντε του... Εεεε... Και ξέρετε
ποδόσφαιρο = κοιλιακοί =δημοφιλής με συνδυασμό την ωραία φάτσα και πάει λέγοντας...Σωστό κελεπούρι εδώ μου τα λέμε!
Κούνησα το κεφάλι μου και επικεντρωθηκα στην Σόφια.. "έλα μην κάνεις έτσι!" η Σοφία μου έδειξε απέναντι, κοίταξα και ο αδερφός μου ήταν με άλλη σήμερα, στραβομουτσουνιασα και την κοίταξα "έχεις καλύτερο κωλο!" της είπα και χαμογέλασε λίγο "οπ οπ χαμόγελο ήταν αυτό,ποια είμαι τέλος πάντων, είδες?σου έφτιαξα το κέφι!"
"συγγνώμη!" μου είπε και χαμήλωσε τι κεφάλι της μπροστά μου λες και ήμασταν στην Τουρκία και εγώ ήμουν ο Σουλε'ι'μάν ο Μεγαλοπρεπής...
"τι συγνώμη ρε χαζό ?"
"ε.. Στα πρίζω τον τελευταίο καιρό... και είναι και περίεργα να σου λέει η κολλητή σου για τον αδερφό σου... Συγνώμη!" μου μιλούσε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της "έλα μωρέ... Σιγά!" την σκουντηξα και της έδειξα ότι δεν με νοιάζει "εξάλλου κοίτα, τόσα αγόρια έχει αυτό
το σχολείο... Έεεεε...και μερικά είναι ξέρς..." έκλεισα το μάτι μου και της έκανα νόημα με το κεφάλι "τι?"
Με ρώτησε "α...δε...μανουλια ρεέι μανουλια!" είπα και χτύπησα τα χέρια μου στα πόδια μου αγανακτησμενα...
"ναι...και ποιος θα με κοιτάξει ?"
Της έριξα μια σφαλιαρα και την έπιασα από τους ώμους "για να σε κοίταξε ο αδερφός μου, που ξέρεις τι κοιτάει σημαίνει ότι κάτι κάνεις, αλλιώς... Δεν θα σε κοίταγε.."
Η Σοφία στο τελείωμα της πρότασης μου χαμογέλασε και θα έλεγα ότι πήρε περισσότερο θάρρος...
"ναι... Δίκιο έχεις.. Α..ναι και ΑΟΥ!σου χρωστάω και εγώ μια να ξέρς!"
Αυτό ήταν επανήλθε, ωραία..
"γιαυτό δεν μπλέκω εγώ με αγόρια... Που να τρέχω τώρα.. Όχι.. Μαρία καλά κάνεις.. Όχι...καλά κάνεις, σιγά μην τρέξω πίσω τους.. Τσ...βλακες όλοι!
"Αντε πάμε σπίτι, πεινάω!" είπα και πήρα πόζα αγάλματος..
"πάμε στο δικό μου.. Λυπουν οι γονείς μου, θα οαραγγειλουμε και πάμε το απόγευμα στο δικό σου που θα γυρίσουν οι δικοί μου!" μου είπε και ξεκίνησε να περπατάει "και πότε θα διαβάσουμε?" την ρώτησα,σταμάτησε να περπατάει και με κοίταξε "χαχχαχαχαχ" γελάσαμε μαζί και έτρεξα να την φτάσω... "για λίγο νόμιζα ότι έγινες φλωρα!" μου είπε και συνέχισε να γελάει...
Πήγαμε σπίτι της και φάγαμε σουβλάκια, μιλάμε φάγαμε μέχρι που σκασαμε :) το αγαπημένο μου...
"Αντε πάμε!" την σκουντηξα να πάρει τον κωλο της, προσπαθώ να είμαι ευγενική αλλά δεν με αφήνει...
Σηκώθηκε πάνω και κοίταξε το ρολόι "πωωωωω 6 πήγε, θαρθουν, Αντε πάμε!"
Βγήκαμε από το σπίτι της και περπατήσαμε μέχρι το δικό μου, κάναμε μια στάση για να αγοράσουμε ποπ κόρν και πήγαμε στο σπίτι μου... Ναιπ!θα βλέπαμε ταινία και συγκεκριμένα το fifty shades of Grey... Ναι ξέρω έχει βγει τοοοοοσο καιρό και εμείς θα το δούμε τώρα... Διαβάζαμε νταξ?
Καλά δεν διαβάζαμε σταματάω την πλάκα, απλά δεν έτυχε...
Μπήκαμε στο σπίτι "πήγαινε πάνω μην έχουνε τυχαίες συναντήσεις, θα τα βάλω σε ένα μπολ και θα έρθω..!" της είπα και την έστειλα πάνω, πήγα στην κουζίνα και άδειασα τα δύο σακουλάκια σε δύο ξεχωριστά μπολ γιατί συνήθως μαλώνουμε
λίγο... Ε.. Φαΐ είναι... Λογικό!
"για μας?ευχαριστούμε!" ο Αντώνης ξεπεταχτηκε μαζί με τον Άγγελο, τον κολλητό του "έεεεε...είναι δικό μου!"
"θα παχύνεις!" μου είπε και το πήρε, ανέβηκε πάνω και άφησε πίσω τον Άγγελο "συγνώμη..ε..." μου απολογήθηκε
